เมียจ้างบำเรอสวาท

เป็นห่วงจริง ๆ

ตอนที่ 4

เขาตกใจมาก รีบอุ้มเธอเข้ามาในบ้าน ก่อนจะค่อย ๆ วางร่างเธอลงบนเตียงอย่างเบามือ เขาตรวจสอบชีพจรของเธอ ก็ปรากฏว่าชีพจรของเธอนั้นยังคงเต้นปกติ แต่เธอไม่รู้สึกตัว

“แปลกจัง!!..อย่าเพิ่งเป็นอะไรนะคุณ!!!” เขาพึมพำเบา ๆ ด้วยความเป็นห่วงและไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับเธอ ทำไมอยู่ดี ๆ หญิงสาวคนนี้ถึงได้หมดสติไปอย่างกะทันหัน

ภายในห้องนอนที่ตกแต่งอย่างเรียบง่าย หญิงสาวที่นอนไม่ได้สติอยู่บนเตียง ใบหน้าซีดเซียว ผมเผ้าเปียกปอนไปด้วยน้ำ

หัวใจของเขาเต้นแรงจนเลือดในกายสูบฉีดอย่างหนัก จิตใจที่ว่างเปล่าก็ร้อนรุ่มจนแทบจะระเบิดเมื่อเขาตัดสินใจได้ว่าจะเปลี่ยนชุดให้เธอ แล้วก็โทรตามหมอมาตรวจ

ชายหนุ่มนั่งลงอยู่ข้างเตียงและมองเธอด้วยความเป็นห่วง ใบหน้าเขาเต็มไปด้วยความกังวล วันนี้แม่และน้องสาวของเขาไม่อยู่บ้านเพราะเดินทางไปหาญาติที่ต่างจังหวัด มิเช่นนั้นเขาคงมีคนที่คอยให้คำปรึกษาได้

ชายหนุ่มลุกขึ้นเดินไปเอากระเป๋าเสื้อผ้าของเธอที่หลังรถ ก่อนจะเปิดมันออกและหยิบชุดใหม่มาเพื่อเตรียมจะเปลี่ยนให้เธอ เพราะรู้ดีว่าถ้าไม่เปลี่ยนชุดที่เปียกออก..เธออาจจะเป็นไข้เอาได้ เขาลองจับศีรษะเธอ

“ตัวก็ไม่ร้อน!!! ผมขอโทษนะ..ผมจำเป็นต้องเปลี่ยนชุดให้คุณ” เขาพึมพำ ก่อนจะค่อย ๆ ปลดกระดุมเสื้อของเธอออกอย่างเบามือ สายตาของเขาจับจ้องไปที่หน้าอกอวบของเธออย่างไม่ได้ตั้งใจ

เขาไม่เคยเห็นผู้หญิงคนไหนที่สวยและเซ็กซี่ขนาดนี้มาก่อน เธอมีแค่เสื้อเชิ้ตสีขาวและบราเซียร์สีดำ เขาตัดสินใจว่าจะถอนมันออกเป็นอันดับแรก แล้วที่เหลือค่อยว่ากัน เพราะด้านล่างน่าจะถอดยากเพราะมันเป็นกางเกงยีนรัดรูปที่เปียกน้ำ

ดู ๆ ไปแล้วเธอก็หุ่นดีไม่ใช่เล่น ตรงบริเวณที่เขาคิดว่ามันน่าจะถอดยากที่สุดก็น่าจะเป็นช่วงสะโพกอวบกลมกลึงผึ่งผายของเธอนั่นเอง

หัวใจของเขาเต้นแรงขึ้นเรื่อย ๆ เมื่อเห็นผิวขาวเนียนของเธอที่ซ่อนอยู่ใต้เสื้อเชิ้ตสีขาวตัวนั้น เขาไม่รู้ว่าทำไมตนเองถึงได้คิดอะไรแบบนี้ แต่มันคงเป็นเพราะความสวยและเซ็กซี่ของเธอ ที่ทำให้เขาไม่อาจละสายตาไปจากเธอได้ เขากำลังหลงใหลเรือนร่างของเธอ

แต่แล้วทันใดนั้น!!! หญิงสาวก็ลืมตาขึ้นมาก่อนจะเห็นชายร่างสูงที่กำลังปลดกระดุมเสื้อของเธอ จนเกือบหมด

“คุณทำอะไรน่ะ!” เธอตวาดเขาเสียงดัง ชายหนุ่มตกใจรีบปล่อยมือจากกระดุมเสื้อของหญิงสาว ก่อนจะรีบตั้งสติและแสดงความบริสุทธิ์ใจออกมา

“ผมกำลังจะเปลี่ยนชุดให้คุณ เพราะเห็นว่าเสื้อคุณมันเปียก” เธอจ้องหน้าเอาอย่างเอาเรื่อง

“คนบ้า! คนโรคจิต! ออกไปนะ” กำปั้นน้อย ๆ รัวมาที่อกแกร่งและผลักเขาออกสุดแรง ชายหนุ่มไม่รู้ว่าเธอไม่เอาแรงมาจากไหน เพราะเมื่อสักครู่นี้เธอยังให้เขาอุ้มมานอนบนเตียงอยู่เลย

“เดี๋ยวก่อนสิ! คุณฟังผมก่อน!” เขารีบคว้าข้อมือของเธอไว้

“ผมไม่ได้ตั้งใจจะทำอะไรคุณสักหน่อย คุณใจเย็น ๆ แล้วฟังผมอธิบายก่อนได้มั้ย”

“ไม่ต้องมาแตะต้องตัวฉัน!” เธอสะบัดข้อมือของตัวเองออก

“ผมก็แค่เป็นห่วงกลัวคุณไม่สบาย แล้วเมื่อกี้นี้ตอนคุณจะลงจากรถคุณก็หมดสติไปเลย ดีนะผมรับร่างคุณเอาไว้ทันน่ะ”

“ไม่ต้องมายุ่ง!” เธอโกรธมาก และรีบยกมือขึ้นปิดเต้านมอวบของตนเอง

คือผมกำลังจะเปลี่ยนชุดให้ เพราะเห็นว่ามันเปียก ก็แค่นั้นเองนะคุณ” เธอจ้องหน้าเอาอย่างเอาเรื่อง

“จริง ๆ นะครับ ผมไม่ได้คิดจะล่วงเกินคุณเลย” เขารีบอธิบาย เพราะไม่อยากให้หญิงสาวโกรธไปมากกว่านี้ จิตใจของเขาสั่นสะท้านไปหมดมันเปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็วราวกับหน้ามือเป็นหลังมือ ทั้งที่ตอนแรกกำลังเคลิบเคลิ้มอยู่ดี ๆ

“คุณจะเปลี่ยนเสื้อผ้าให้ฉัน..งั้นเหรอ?” หญิงสาวหยุดโวยวายแล้วยื่นหน้ามาถามเหมือนกำลังรู้สึกผิด ที่ต่อว่าเขาอย่างรุนแรงโดยไม่ฟังเหตุผล

“ก็ใช่นะสิ คุณหมดสติไป ผมเห็นว่าเสื้อผ้าของคุณมันเปียกกลัวจะไม่สบาย”

หญิงสาวขยับตัวลุกขึ้นมองดูสภาพตัวเอง แล้วเอ่ยถามชายหนุ่ม

“แล้วทำไมคุณถึงไม่ปลุกฉัน” เธอถามเสียงเบาลงกว่าเดิม ด้วยอารมณ์ที่เริ่มสำนึกผิด

“ผมปลุกคุณแล้วแต่คุณไม่ตื่น” เขายิ้มกว้างให้เธอ แต่หญิงสาวที่เห็นสายตาอันร้อนรุ่มของเขาก็รีบยกมือของตนเองปิดเต้างามเอาไว้ทันที

"ไม่เป็นไร เดี๋ยวฉันเปลี่ยนเอง"

“นี่ครับ ชุดของคุณ ผมเอามาจากกระเป๋า” เขาบอกพร้อมยื่นให้เธอ

“ขอบคุณค่ะ” หญิงสาวรับชุดแล้วรีบเดินไปที่ห้องน้ำทันที ก่อนจะเริ่มกังวลไปว่าตนเองจะรอดจากเขาได้อย่างไร