ทวงรักคืนเสน่หา

ซีอีโอที่อายุน้อยที่สุด

ในที่สุดเชนก็บินไปเรียนต่อเป็นที่เรียบร้อย ส่วนเพียงเพ็ญนั้นก็ก้มหน้ารับในสิ่งที่ตนเองตัดสินใจ มันยากเหลือเกินที่เธอตั้งครรภ์ โดยไม่มีญาติพี่น้องแม้แต่คนเดียว โชคดีที่เธอเป็นคนขยันทำงานส่งตัวเองเรียนมาตลอด ทำให้เธอมีเงินเก็บอยู่เล็กน้อย

เพียงเพ็ญเลือกที่จะไม่สมัครงาน เพราะเธอไม่อยากโกหกใคร หญิงสาวพอมีความรู้เรื่องเบอเกอรี่ เธอจึงซื้ออุปกรณ์มาทำ ก่อนที่จะลงขายทั้งทางเฟสบุ๊คและอินสตราแกรม ในช่วงแรกยอดสั่งซื้อยังไม่มาก ก็ทำให้เธอถอดใจเหมือนกัน แต่เพราะไม่รู้ว่าจะทำอาชีพไหน เพียงเพ็ญจึงพยายามทำต่อไป

และในที่สุด เมื่อมีลูกค้าหลายต่อหลายคนติดใจในรสชาติ เพียงเพ็ญจึงมียอดขายที่เพิ่มมากขึ้น นั่นทำให้เธอคิดจะยึดอาชีพนี้ ในการหาเงินเพื่อเลี้ยงลูกน้อยที่อยู่ในครรภ์ มันจะดีแค่ไหนถ้าเธอได้ดูแลเขาอย่างใกล้ชิด จวบจนวันที่เขาเติบโต

สี่ปีต่อมา...

ร้านขนมคุณพราว ร้านขนมเล็กๆ ที่ถูกสร้างขึ้นด้วยฝีมือเพียงเพ็ญ ก็เป็นร้านที่มีชื่อเสียงขึ้นมาอย่างที่เธอไม่คาดคิด ตอนนี้รายได้ที่ใช้จ่ายเลี้ยงดูบุตรชาย ก็คือรายได้ที่มาจากร้านขนมเป็นหลัก เด็กน้อยที่อยู่ในครรภ์วันนั้น กลายเป็นเด็กชายวัยสามขวบกว่าๆ ที่เต็มไปด้วยความน่ารัก

ใบหน้าของเด็กชายนั้นคล้ายกับเชนเป็นอย่างมาก หากเขามาเห็นเด็กน้อย เขาก็คงรู้ว่าเด็กชายเป็นลูกของเขา เธอตั้งชื่อให้บุตรชายให้คล้องกับชื่อของบิดานั่นคือน้องโชกุน เพราะเธอรู้สึกผิดเหมือนกันที่เธอไม่เคยบอกเขาเรื่องนี้ แต่จะให้ทำยังไงได้ล่ะ ในเมื่ออนาคตของเขาก็สำคัญเช่นกัน

ทุกอย่างยังคงดำเนินไปตามทางของมัน ตั้งแต่วันนั้นเธอก็ไม่ติดต่อใครอีกเลย ข่าวการท้องไม่มีพ่อของเธอก็ดังในกลุ่มเพื่อน แต่พอเวลาเลยผ่านไป ทุกอย่างก็เงียบลงเช่นเดิม เหมือนว่ามันไม่เคยมีอะไรเกิดขึ้น ตอนนี้หลายคนอาจจะลืมเพื่อนที่ชื่อเพียงเพ็ญไปแล้ว แต่ไม่เป็นไรหรอก เธอยอมให้เป็นอย่างนี้ ดีกว่าการกลับเข้าไปในกลุ่มเพื่อนอีกรอบ แล้วทำให้ความจริงเรื่องน้องโชกุนรู้ไปถึงหูเชน

ส่วนเชนนั้นหลังจากที่เขาไปเรียนต่อที่ต่างประเทศ เขาก็ไม่ได้คบใคร หรือแสวงหาผู้หญิงคนไหน แม้จะมีใครเข้ามาในชีวิตเขาหลายคน แต่เขาก็ไม่สนใจที่จะศึกษาดูใจ เขามุ่งมั่นที่จะเรียนให้จบโดยเร็วเท่านั้น ทำให้เขาขาดการติดต่อกับเพื่อนๆ ไป แต่วันนี้เมื่อเขาสำเร็จการศึกษาเรียบร้อยแล้ว เขาจึงเดินทางกลับมาที่เมืองไทย พร้อมกับนัดเจอกับเพื่อนตั้งแต่สมัยเรียนมัธยม ด้วยความหวังว่าจะได้รับข่าวคราวของใครบางคน คนที่ยังตราตรึงอยู่ในความทรงจำของเขาไม่เลือนหายไปตามกาลเวลา

“กลับมานานยังวะเพื่อน” ธีระเอ่ยถามเชนออกไป เพื่อนของเขาดูเปลี่ยนไปเล็กน้อย แต่ที่ยังคงเหมือนเดิมนั่นก็คือความหล่อเหลา ซึ่งอาจจะทำให้แหม่มสาวๆ ตามติดมาเป็นแถวเลยทีเดียว

“เพิ่งกลับมาอาทิตย์ที่แล้ว แล้วพวกนายล่ะเป็นยังไงกันบ้าง” เชนกล่าวอย่างอารมณ์ดี