หลังเลิกในเที่ยงของวันพฤหัสบดีเดนิสามาดูหนังกับเพื่อนกว่าจะออกจากโรงหนังก็เป็นเวลาประมาณ 5 โมงเย็น
“เราจะกลับบ้านเลยหรือไปหาอะไรกินกันดีล่ะ” อรอินทร์รู้สึกหิวก็เลยถามความคิดเห็นของเพื่อน
“เอาไงดีล่ะ โมเดลรีบกลับบ้านไหม”
“ไม่นะ เราก็หิวแล้วเหมือนกัน เอางี้มั้ยเราไปหาอะไรกินกันก่อนแล้วขากลับเดี๋ยวเราไปส่งเดซี่กับอิ๊นซ์เอง” เมลดาอาสาไปส่งเพื่อนทั้งสองคนเพราะอรอินทร์กับเดนิสานั่งรถไฟฟ้ามาเรียนและตอนมาดูหนังก็นั่งรถของเมลดามาด้วยกัน
“บ้านเราคนละทางเลยนะโมเดล เรากลับเองดีกว่า”
“แต่เดซี่ไม่ชอบเบียดกับคนบนรถไฟฟ้านี่”
“ขากลับว่าจะนั่งแท็กซี่น่ะ”
“งั้นก็ไปหาอะไรกินกันดีกว่านะ”
“กินอะไรดีล่ะ” อรอินทร์มองร้านที่เรียงรายอยู่ด้านหน้าแล้วมีท่าทางคิดหนัก
“โมเดลกับเดซี่อยากกินอะไรไหมเป็นพิเศษไหม”
“เรากินอะไรก็ได้ง่ายๆ โมเดลล่ะ”
“เราว่ากินชาบูบุฟเฟ่ต์กันไหม”
“ดีเหมือนกันใครอยากกินอะไรก็จะได้เลือ
