เดนิสาชะเง้อคอมองไปที่หน้าร้านไม่ถึง 20 นาทีติณณภพก็เดินเข้ามาในร้าน
“อาหมอกำลังเดินมาแล้ว” เดนิสาพูดขณะที่ก้มหน้าตักอาหารเข้าปากทำเหมือนว่ายังเห็น
“เดซี่” ติณณภพเรียกเดนิสาที่ก้มหน้าก้มตากินโดยไม่สนใจ
“สวัสดีค่ะอาหมอ โมเดล อิ๊นซ์นี่อาหมอติณณ์”
“หมอสวัสดีค่ะอาหมอ” สองสาวยกมือไหว้
“อาหมอคะนี่เพื่อนของหนูค่ะ คนซ้ายมือชื่อโมเดลส่วนอีกคนชื่ออิ๊นซ์ค่ะ”
“อาหมอนั่งก่อนค่ะ” เมลดาชวนเขานั่งซึ่งตอนนี้ที่ว่างมีแค่ที่เดียวคือข้างเดนิสา
เดนิสาขยับกระเป๋าสะพายของตนเองไปไว้อีกข้างให้เพื่อให้ติณณภพนั่งข้างตนเอง
“อาหมอจะกินอะไรก็อะไรก็สแกนสั่งนะคะเมนูอยู่ตรงนี้ค่ะ” อรอินทร์ยื่นเมนูของทางร้านซึ่งด้านล่างมีซึ่งด้านล่างมีสำหรับสั่งอาหารให้กับติณณภพ
“เดซี่กับเพื่อนจะเอาอะไรเพิ่มไหมอาจะได้กดสั่งทีเดียว”
“ไม่เป็นไรค่ะอาหมอพวกเราที่พวกเราสั่งมาก็กลัวว่าจะกินไม่หมดอยู่แล้ว อาหมอไม่ต้องสั่งมาเผื่อพวกเรานะ
