“คุณเป็นใคร…”
“ไม่เสือกดีไหม?” กัดฟันถามจ้องหน้ามันเขม็ง ไม่พอใจมึงก็ลุกขึ้นมา จะเปิดก่อนกูก็ไม่เคยว่า แค่รู้ว่าคิดจะแย่งเมียกู ต่อให้เสียเปรียบกูก็สู้อยู่ดี
“อย่ามาล้ำเส้น” เธอพูดปุ๊บ ตากูกระตุกทันที ลิ้นสากดันเข้าหากระพุ้งแก้ม กัดจนเจ็บสบตาเธอที่มองเขาด้วยสายตาว่างเปล่า
“จะเอาแบบนี้ใช่ไหม?”
“พี่เป็นคนบอกเลิกเองไหม ตอนนี้เป็นอะไร”
“ไม่ได้ตั้งใจจะพูด…”
“แต่ก็พูดออกมาแล้ว”
“ขอโทษ…” ขนมสบตากับคนบอกก่อนจะถอนลมหายใจออกมาเบาๆ ไม่รู้เหมือนกันว่าสายตาของเธอในตอนนี้มันแตกต่างจากเมื่อก่อนมากแค่ไหน แต่เขาทำเหมือนทนไม่ได้ น้ำเสียงสั่นเครือ หางตากระตุก เหมือนพยายามควบคุมความรู้สึกทั้งที่ทุกอย่าง เขาเป็นคนเลือกเอง
“มึงอ่ะ อย่ามายุ่งกับเมียกู!” จบคำนั้นขนมลุกทันที เธอเดินหนี ในขณะที่ฉลามชี้หน้ามันและตอกย้ำสถานะของตัวเองอีกครั้ง
“อย่าให้กูเห็นว่ามึงมาวอแวคนของกูอีก อย่าให้ได้เห็นเข้าใกล้ เพราะก
