วันต่อมา
“อ่า…ทำไมปวดหัวแบบนี้วะ” ฝ่ามือใหญ่ยกขึ้นกุมขมับ ออกแรงทุบเบาๆ สองสามครั้งเสมือนเป็นการปลุกตัวเองให้ตื่นก่อนจะค่อยๆ ลืมตามอง
เมื่อคืนดื่มเยอะจัด หลับตอนไหนไม่รู้ อยากรู้เวล่ำเวลาถึงขั้นควานหาโทรศัพท์มือถือ
“อย่างเหี้ย กูนอนตอนไหนถึงมาตื่นเอาตอนห้าโมงเย็นวะ” ดีดตัวลุกทั้งที่ปวดหัวอยู่ เดินออกไปดูด้านนอกก็ไม่เห็นว่ามีใครอยู่แล้ว
ห้องถูกทำความสะอาดเรียบร้อยแล้ว คงไม่พ้นโดนจีน่าบังคับให้ทำแหละ นี่คือข้อดีของการมีเพื่อนผู้หญิง อย่างน้อยๆ พวกมันก็ไม่กล้าทำตัวสกปรกเกินไป ไม่ลำบากกูลุกมาเก็บด้วย
ร่างสูงโปร่งตรงไปยังตู้เย็นแล้วคว้าน้ำเปล่าออกมาหวังดื่มเพราะดับกระหาย หยิบติดมือออกมาถึงกับชะงัก คนที่แช่คือจีน่า ส่วนคนที่อุตส่าห์มีน้ำใจซื้อเผื่อคืออีกคน คนที่คลับคล้ายคลับคลาว่าเมื่อวานโคตรคิดถึง สองสามวันที่ไม่ได้เจอกันเลยมันคิดถึงมาก
ฉลามหมุนตัวเดินกลับเข้าไปในห้องอีกครั้งคว้าโทรศ
