“โกรธหนูไหม~” ขนมมองตาใส สองมือประคองแก้มสาก ลูบไปมาเบาๆ พลางทำหน้าอ้อนๆ
“แสบมาก”
“พวกพี่ๆ บอกหนูมีโค้ชดี”
“หมายถึงพี่?”
“ค่ะ” ขนมยิ้มรับ พวกพี่ๆ เล่าวีรกรรมของพี่ฉลามให้เธอฟังหลายอย่าง วิธีจับเสือให้อยู่หมัดมีวิธีเดียวคือเธอต้องแสบให้มากกว่า และเหมือนว่าตอนนี้มันคงจะเพียงพอ
“ลงโทษสักทีดีไหม” เอ่ยออกไปพลางใช้เข่าแยกเรียวขาขาวออกจากกัน เต็มใจโดนหรืออะไรไม่รู้ รู้แต่ขาขาวตวัดโอบรัดเอวสอบ ถนัดแก่การตอกมาก เธอไม่ได้แสบเหมือนใคร แต่แสบเหมือนกูเลย!
เหมือนเห็นเงาตัวเอง!
“ยอมอยู่แล้ว บอกหนูดีๆ ก็ได้”
“ต่อไปจะไม่ให้เจอพวกนั้นแล้วนะ”
“ทำไมคะ”
“พวกมันเป่าหูเก่งว่ะ ชอบล้างสมอง เธอเป็นแบบนี้เพราะพวกมันแน่ๆ เลย แต่ละตัวแผ่วซะที่ไหน ตึงๆ ทั้งนั้น”
“หนูดื้อเอง พวกพี่ๆ ไม่ผิดเลย”
“ไม่ต้องมาปกป้องคนอื่น ห่วงตัวเองก่อน คืนนี้จะได้นอนไหม?”
“ไม่นอนก็ได้ พี่ไหวหนูก็ไหว”
“ยอกย้อนเก่งแบบนี้ สง
