ขย้ำเด็กขัดดอก

งานเข้าพี่เขม

“พี่เขมจ๋า พี่เขมอยู่ไหมจ้ะ” เสียงร้องเรียกดังมาตั้งแต่ประตูรั้วหน้าบ้าน พร้อมกับร่างอวบอิ่มอรชรใบหน้าแต่งแต้มด้วยเครื่องสำอาง

โดยเฉพาะริมฝีปาก ที่เคลือบด้วยลิปสติกสีแดงสดเห็นมาแต่ไกล กำลังเดินเข้ามาภายในบริเวณบ้านอย่างคุ้นเคย

เมื่อยังไม่เห็นเจ้าของบ้านปรากฏตัวออกมา หญิงสาวจึงร้องเรียกออกไปอีกครั้ง

“พี่เขม นี่ชบาเองนะ อยู่หรือเปล่า แม่ให้เอาแกงหน่อไม้มาให้จ้า” ชบาวางตะกร้าที่มีแกงหน่อไม้ลงบนแคร่ใต้ถุนบ้าน กวาดสายตามองไปรอบๆ ตัวบ้าน เพื่อหาชายหนุ่มที่ตนร้องเรียก และอยากได้มาเป็นสามีจนเนื้อตัวสั่น ต้องขยันแต่งตัวมาอ่อยทุกวี่วัน ขยันเอานั่นเอานี่มาฝากไม่เว้นแต่ละวัน

“มีอะไรเหรอชบา” เขมที่เดินลัดเลาะออกมาจากป่ากล้วยข้างบ้าน ที่ตัวเองปลูกเอาไว้เอ่ยถามขึ้น เมื่อได้ยินเสียงเรียกของชบา

ชบาส่งยิ้มหวานให้ชายหนุ่มตรงหน้า สายตาที่มองไปเต็มไปด้วยความเสน่หา และอยากครอบครอง

ยิ่งเห็นกล้ามเป็นมัดๆ ที่เคลือบด้วยหยาดเหงื่อก็ยิ่งใจสั่น อยากยื่นมือไปลูบไล้แผงอกเปลือยเปล่าหนั่นแน่นเล่นเบาๆ และขบกัดหัวนมสีน้ำตาลเล่นเสียจริง

ใบหน้าคมคาย ที่มีเหงื่อผุดพรายตามกรอบหน้า ช่างทำให้เขมมีเสน่ห์ยิ่งนัก เรียวปากหยักสีน้ำตาลก็น่าบดจูบเสียจริง กล้ามท้องก็แน่นเป็นลอน ไหนจะไรขนอ่อนที่โผล่ขึ้นมาจากกางเกงนั้นอีกล่ะ มันช่างยั่วยวนนัก

ยิ่งคิดชบาก็ยิ่งอยากได้ผู้ชายคนนี้มาครอง แต่ไม่รู้เมื่อไหร่เธอจะได้ทำอย่างที่ใจคิดเสียที

“แม่ให้เอาแกงหน่อไม้มาให้จ้ะ พี่เขมไปไหนมาเนี่ย เหงื่อท่วมตัวมาเชียว” มือบางจับแขนชายหนุ่มอย่างถือวิสาสะ เป็นการแสดงความสนิทสนมอย่างเห็นได้ชัด และหญิงสาวก็แสดงออกแบบนี้มาตั้งแต่ไหนแต่ไร จนเป็นความเคยชิน ซึ่งเขมก็ไม่ได้ว่าอะไร เพราะไม่ได้คิดอะไรเกินเลยกับหญิงสาว

“เข้าสวนกล้วยมา วันก่อนพี่เห็นกล้วยมันแก่ ก็เลยจะไปตัด...พี่ฝากขอบใจแม่มะลิด้วยนะ ที่ทำแกงมาเผื่อ เดี๋ยวพี่ขึ้นเอาไปเก็บบนบ้าน จะได้ล้างถ้วยมาให้เลย”

“ไม่ต้องรีบก็ได้จ้ะพี่ เดี๋ยวพรุ่งนี้ชบามาเอาก็ได้...ว่าแต่ พี่เขมเหงื่อท่วมตัวมาแบบนี้ เหนียวตัวไหมจ้ะ ให้ชบาช่วยอาบน้ำถูหลังให้ไหม” ไม่ใช่แค่พูด แต่ชบายังลูบไล้ฝ่ามือไปตามแผงอกของเขมด้วยซ้ำ สายตาก็ช้อนมองเจ้าของแผงอกอย่างยั่วยวนมีความหมาย

“ชบา” เขมเอ่ยเรียกหญิงสาวเป็นเชิงปราม จับมือชบาไว้เป็นการบอกให้หยุด แต่ชบาไม่ถอยออกห่าง กลับขยับตัวเข้าใกล้ จนทรวงอกอวบใหญ่แทบจะชนเข้ากับแผ่นอกแกร่งนั้น

“ขยับออกไปเถอะชบา เดี๋ยวใครมาเห็นเข้า ชบาจะเสียหายเอา”

“ช่างเขาสิ ชบาไม่สนใจ พี่เขมก็รู้ว่าชบาคิดยังไงกับพี่”

“แต่พี่มี....”

“ใครมาเหรอจ้ะพี่เขม” เสียงหวานร้องถามขึ้นมาจากทางด้านหลัง พร้อมกับร่างบางที่เดินถือใบตองออกมาจากสวนกล้วย

ชบาหันขวับกลับไปมองเจ้าของเสียงหวานทันควัน เมื่อเห็นใบหน้า และทรวดทรงองเอวของหญิงสาวที่เดินเข้ามาใกล้ ความรู้สึกไม่ถูกชะตาก็เกิดขึ้นโดยพลัน

มองหญิงสาวที่ยืนอยู่ด้านหลังเขมตาขวาง และยิ่งเห็นเขมขยับตัวออกห่างจากเธอ ไปยืนเคียงข้างผู้หญิงคนนั้น ก็ยิ่งไม่ชอบใจมากขึ้นกว่าเดิม

“แป้งหอมนี่ชบา ชบานี่แป้งหอม” แป้งหอมมองใบหน้าของชบา ที่บึ้งตึงด้วยความสงสัย ว่าเธอไปทำอะไรให้กัน ทำไมชบาถึงได้แสดงออก เหมือนไม่ชอบเธอเสียอย่างนั้น ทั้งที่เธอกับชบาก็เพิ่งเจอหน้าคลาตากันวันนี้ครั้งแรก แต่ถึงอย่างนั้นก็ยังยิ้มและเอ่ยทักทาย

“สวัสดีจ้ะ” ชบาเหลือบหางตามองแป้งหอมเล็กน้อย ก่อนจะสะบัดหน้าเมินไปทางอื่น ไม่ได้เอ่ยอะไรตอบกลับแป้งหอมแม้แต่น้อย แต่หันไปถามเขมแทน

“ใครเหรอจ้ะพี่เขม ลูกสาวบ้านไหนส่งมาขัดดอกเหรอ ไม่น่าจะใช่ลูกคนในหมู่บ้านนี้ใช่ไหม เพราะชบาไม่คุ้นหน้าเลย” คำว่าขัดดอกของชบา ทำให้แป้งหอมหน้าเสียไปเล็กน้อย เงยหน้าขึ้นมองหน้าเขมโดยอัตโนมัติ กอดใบตองที่ถือมาแนบกับอกเอาไว้แน่น

ก่อนจะหันมองหน้าชบาอีกครั้ง หน้าตาก็สะสวย รูปร่างก็ดี แต่ทำไมถึงได้ดูถูกผู้หญิงด้วยกันแบบนี้ก็ไม่รู้ แม้สิ่งที่ชบาจะเป็นความจริงก็ตามที

“เดี๋ยวแป้งเอาแกงหน่อไม้ไปเปลี่ยนใส่ถ้วยที จะได้ล้างถ้วยมาคืนชบา”

“จ้ะ” แป้งหอมรีบเดินไปหยิบตะกร้าของชบาขึ้นไปบนบ้าน และนั่นก็ยิ่งทำให้ชบาไม่พอใจมากขึ้นกว่าเดิม เดินมาเกาะแขนเขมเอาไว้อีกรอบ

“นี่พี่เขมรับผู้หญิงมาขัดดอกอีกแล้วเหรอจ้ะ”

“พี่ว่าเรื่องนี้มันไม่เกี่ยวกับชบานะ” น้ำเสียงราบเรียบพร้อมกับใบหน้าเรียบเฉยเอ่ยออกมา

เท่านั้นยังไม่พอ เขมยังจับมือชบาออกจากแขนของตัวเอง

สิ่งที่เขมทำ ชบาถึงกับหน้าเสีย ด้วยรู้ดีว่าตนคงเผลอทำอะไรให้เขมไม่พอใจเข้าให้แล้ว จึงต้องแสร้งยิ้มไปให้ เอ่ยขอโทษขอโพยออกไป

“ชบาขอโทษจ้ะ ชบาไม่คิดจะเข้าไปวุ่นวายกับเรื่องของพี่เขมเลยนะจ๊ะ พี่เขมอย่าโกรธชบานะ” ชบายื่นมือไปจับมือเขมมากุมเอาไว้ แสร้งตีหน้าเศร้าหวังจะให้ชายหนุ่มไม่ถือโทษโกรธเธอ

“พี่ชบาจ๊ะ นี่ถ้วยของพี่ชบาจ้ะ” ยังไม่ทันที่เขมจะได้เอ่ยอะไรออกมา แป้งหอมก็พูดแทรกขึ้นมาเสียก่อน พร้อมทั้งยื่นตะกร้าส่งคืนให้ชบา

ยิ่งทำให้ชบาไม่พอใจมากกว่าเดิม กระชากตะกร้าที่อยู่ในมือแป้งหอมมาถือไว้ มองหญิงสาวตาขวาง ก่อนจะหันมาส่งยิ้มให้เขมแทน

“ชบากลับก่อนนะจ๊ะพี่เขม แล้วเดี๋ยวชบาจะมาหาใหม่นะจ๊ะ” ไม่ใช่แค่พูด ทว่าชบากลับเขย่งปลายเท้าขึ้นหอมแก้มเขมไปหนึ่งฟอดใหญ่ จากนั้นก็แสยะยิ้มให้แป้งหอม

ดั่งต้องการบอกแป้งหอมให้ทราบ ว่าเขมคือคนของตัวเอง จากนั้นก็เชิดหน้าใส่แป้งหอมเดินออกจากบ้านไป ทิ้งระเบิดตูมใหญ่ให้เขมได้เก็บกู้ต่อจากนี้

เอาแล้วพี่เขม จะถูกน้องงอนไหมล่ะเนี่ย ถ้าน้องงอนพี่ก็ง้อน้องแรงๆ หน่อยนะจ๊ะ