ก็อก! ก็อก!
"วินเนอร์ลูก...แม่กลับมาเซอร์ไพรส์แล้วตื่นหรือยัง?" เสียงเรียกตรงหน้าประตูห้อง ปลุกให้สองเรือนร่างเปลือยบนเตียงตื่นลืมตาขึ้น
"คุณดาริณมาเหรอคะ..โซเฟียจะทำยังไงดี?" เธอมองเขาอย่างขอความช่วยเหลือ ไม่อยากจะคิดถ้าผู้มีพระคุณรู้เข้าจะเสียใจขนาดไหน แล้วยิ่งเธอยังอยู่ในสถานะลูกพี่ลูกน้องกับวินเนอร์
"จะบอกดีไหมล่ะ?" มุมปากหยักกระตุกยิ้มร้าย เหลือบมองร่างบางไร้เสื้อผ้าปกปิด ยังเห็นรอยเขี้ยวจางๆ ตั้งแต่ลำคอจนถึงเนินอกขาวเต่งตึง
"ไม่ได้นะคะ! คุณบอกว่าจะไม่ให้คนอื่นรู้เรื่องนี้ไง"
"แต่ฉันไม่ติด"
"ยิ่งไม่ได้ค่ะ! โซเฟียกลัวคุณท่านเสียใจ"
"งั้นเธอก็แก้ปัญหาเอง" ร่างสูงรีบก้าวขายาวลงจากเตียงนอน ไปคว้าเอาชุดคลุมมาสวมลวกๆ ปล่อยคนบนเตียงรนรานคิดหาวิธีเอาตัวรอด
"วินเนอร์ลูก..ปกติไม่ตื่นสายนะ ขนาดหนูโซเฟียยังไปโรงงานแต่เช้าเลยเนี้ย" ดาริณบ่น ยามเห็นสภาพลูกชายเพิ่งตื่นนอน
"ดูท่าจะรักมาก
