โรงพยาบาลแห่งนึง_
"หัวใจของคนไข้หยุดเต้นไปสามนาทีกว่าแล้วนะครับ ยังไม่รวมกับที่เสียเลือดมาก...ตอนนี้หมอไม่รับปากอะไรไม่ได้จริงๆ... "
เสียงของแพทย์ผู้รักษาบอกทำคนฟังแทบล้มทั้งยืน มันจุกแน่นในลำคอหนาจนจุกพูดเอ่ยไม่ได้ สองแขนสองขาอ่อนแรงฉับพลัน ราวกับทุกสิ่งทุกอย่างรอบตัวหยุดนิ่งไร้ความหมาย
"โซเฟีย...." ความรู้สึกผิดประเดประดังเข้าในหัวสมอง กับภาพที่เธอวิ่งมารับกระสุนแทนเขา มากกว่าจะกลัวเจ็บจะห่วงชีวิตของตัวเอง ทั้งที่ความจริงมันไม่ใช่ความผิดของโซเฟียเลยด้วยซ้ำ
"กลับมาเพื่อฉันอีกได้ไหม..." สองมือหนายกขึ้นกุมหน้าหล่อเหลา ปล่อยหยดน้ำตาหล่นลงข้างแก้มตอบ เขาควรจะเจ็บแทนเธอมากกว่าต่างหาก ให้สาสมกับความผิดที่ไม่รับฟังเธออธิบาย
"วินเนอร์ลูก น้องเป็นยังไงบ้าง" ดาริณมาพร้อมกับสามี เห็นท่าทีของลูกชายก็นึกสงสารเขาจับใจ
"หมอว่ายังไงบ้าง" กาเรลถาม
"หัวใจหยุดเต้น" ร่างสูงข่มเสียงสะอื้นในลำคอ ม
