“อะไรกันคะ” เธอเอ่ยถาม อมยิ้มให้สองพ่อลูก
“ของขวัญที่หนูมินกับคุณป๊าอยากให้น้ามีนค่ะ” มินรญาพูดอย่างกระตือรือร้น มีนายื่นมือไปรับมาเปิดดูก่อนจะตาโต ด้านในเป็นชุดเดรสสีชมพู
“สวยมากเลยค่ะ”
“แบบชุดคุณป๊าเลือก แต่สีหนูมินเลือก” เด็กน้อยชอบสีชมพู เธอรู้ข้อนี้ดีเพราะเห็นข้าวของเครื่องใช้ของเด็กน้อยเป็นสีชมพูแทบทั้งสิ้น มีสีอื่นปะปนด้วยแต่น้อยมาก
“น้ามีนชอบไหมคะ”
“ชอบมากค่ะ”
“รางวัลค่ะ” คนขอรางวัลจิ้มแก้มตัวเองซ้ายขวา มีนาหอมแก้มนุ่มๆ นั้นเบาๆ
“รางวัลให้คุณป๊าด้วยค่ะ”
“รางวัลอะไรคะ”
“รางวัลเหมือนกับหนูมินค่ะ คุณป๊าคิดไม่ออกเลยอยากลอกหนูมิน” เด็กน้อยพูดจาฉะฉาน มีนาอมยิ้ม ในขณะที่เมษลูบท้ายทอยไปมาเก้อๆ เธอหอมแก้มเขาฟอดใหญ่ นั่นทำให้ยัยตัวแสบหัวเราะคิกคักอย่างชอบใจ
“น้ามีนอาบน้ำแต่งตัวสวยๆ นะคะ เดี๋ยวลงไปรับประทานอาหารด้วยกัน” เด็กน้อยโบกมือลาก่อนจะขี่คอบิดาออกไปจากห้อง มีนายิ้มตามไป นึกอย
