เมดสาวจำเป็น 11
“พวกแกกินกันเลยนะ ฉันขอกลับก่อนดีกว่า” แสนดีเอ่ยบอกเพื่อนๆ ของเธอด้วยสีหน้าเหมือนคนจะร้องไห้
“พวกฉันจะกินลงได้ยังไงยัยแสน” พัดชาเข้าไปกอดแสนดีเอาไว้ เพื่อปลอบใจเพื่อนสาวคนสนิทด้วยความสงสารจับใจ
“แกโอเคไหมแสนดี” ข้าวหอมลูบหลังแสนดีเบาๆ
“โอเคสิ” แสนดีตอบกลับด้วยริมฝีปากบางสั่นระริกเหมือนคนพยายามกลั้นน้ำตาเอาไว้
“กลับกันดีกว่าเนอะ” เฟย์เอ่ยพูดด้วยสีหน้าเศร้าที่แสนดีต้องมาเจออะไรแบบนี้
“ไม่ไหวก็อย่าฝืนใจตัวเอง เสียใจก็ร้องไห้ออกมา” พัดชาเอ่ยบอกแสนดี ที่ตอนนี้พยายามเก็บความเจ็บปวดเอาไว้
“ฉันไม่เป็นไร ฉันโอเค งั้นฉันไปขนของที่คอนโดพี่พายุก่อนนะ ฉันคงไม่เอาลายเซ็นจากเขาแล้วแหละ” แสนดีพยายามบังคับเสียงตัวเองให้เป็นปกติ แต่ทว่าใบหน้าหวานกลับเศร้ามาก
“เดี๋ยวพวกฉันไปเป็นเพื่อน” พัดชาเอ่ยพูดขึ้น
“ไม่เป็นไร ของนิดเดียวเอง ฉันไปคนเดียวดีกว่า” ว่าจบแสนดีก็เดิน แยกออกจากกลุ่มเพื่
