หนี้เสน่หาสัญญาแค้น

นันทพิวัฒน์ กรุ๊ป ธัญสิตา ธาดา เดินทางมาเริ่มงานที่นี่ด้วยความตื่นเต้น หลังจากที่หญิงสาวสมัครงานไว้หลายบริษัท แต่ก็ไม่มีที่ใดตอบรับกลับมา ด้วยความที่เป็นนักศึกษาจบใหม่ ดังนั้นหญิงสาวจึงไม่มีประสบการณ์การทำงาน ซึ่งเป็นข้อด้อยที่ทำให้เธอไม่สามารถผ่านการสัมภาษณ์งานที่ไหนได้ ดังนั้นโอกาสที่ธัญสิตาได้รับจาก นันทพิวัฒน์ กรุ๊ป ทำให้หญิงสาวมาเริ่มงานวันแรกด้วยความมุ่งมั่น ธัญสิตาไปรายงานตัวที่แผนกบุคคล ก่อนที่จะเข้ามาเรียนรู้งานกับหัวหน้างานโดยตรงของเธอ ธัญสิตาเป็นคนเรียนรู้เร็ว ดังนั้นจึงทำให้หัวหน้างานค่อนข้างพอใจในตัวหญิงสาว รุ่นพี่ที่แผนกต่างก็ต้อนรับเธอเป็นอย่างดี จนกระทั่งหญิงสาวได้รับการไหว้วานจากรุ่นพี่อีกคนให้มาส่งเอกสารที่ชั้นผู้บริหาร เธอจึงรีบมาส่งให้ตามคำขอทันที “พี่ว่าน!!” ธัญสิตาร้องทักชายหนุ่มที่กำลังเดินผ่านเธอไปด้วยความยินดี “มีอะไร” ภาวิตตอบกลับหญิงสาวด้วยน้ำเสียงเย็น “แอมดีใจมากเลยค่ะที่เจอพี่ว่านที่นี่ ว่าแต่พี่ว่านทำงานอยู่ที่แผนกอะไรคะ” ธัญสิตาถามกลับไปด้วยน้ำเสียงร่าเริง แต่เธอก็รู้สึกชะงักงันกับน้ำเสียงเย็นเยือกของชายหนุ่มเช่นกัน ธัญสิตาคิดว่าตนเองหูฝาดไปก็เลยไม่ได้ใส่ใจอะไรมากนัก “อย่ามาทำน้ำเสียงแบบนี้กับผมอีก เชิญคุณกลับไปทำงานของคุณได้แล้ว” ภาวิตตอบกลับด้วยน้ำเสียงเยือกเย็น ใช่แล้ว ธัญสิตาไม่ได้ฟังผิดไป นั่นคืออาการเฉยชาที่เธอได้จากเขา “พี่ว่านเป็นอะไรเหรอคะ ถ้าแอมทำอะไรผิดแอมต้องขอโทษนะคะ” ธัญสิตาน้ำตาคลอเบ้าด้วยความเสียใจ ความดีใจที่พวยพุ่งในตอนแรกนั้น ถูกกลบด้วยความเฉยชา ของคนที่เธออยากเจอเขามาตลอด “ผู้หญิงอย่างเธอไม่ต้องมาขอโทษให้เสียเวลาหรอก แค่รักษาสัญญายังทำไม่ได้เลย แล้วฉันจะยังอยากรู้จักเธอไปทำไม” ภาวิตกล่าวหาหญิงสาวด้วยน้ำเสียงเย้ยหยัน “แอมทำอะไรคะ พี่ว่านช่วยอธิบายให้แอมเข้าใจหน่อยได้มั้ย” ธัญสิตาน้ำตาไหลเอ่อหยดลงมาที่สองแก้ม ความเฉยชาที่เธอได้รับมันทำให้หญิงสาวเจ็บปวดเหลือเกิน “หยุดเรียกชื่อนั้นได้แล้ว ความสนิทสนมที่ผมมีให้คุณมันจบไปนานแล้ว” ภาวิตกล่าวออกมาเสียงห้วน สิ่งที่ชายหนุ่มกล่าวมานั้นทำให้หญิงสาวรู้สึกเป็นกังวลอย่างมาก เธอไม่รู้ว่าพี่ว่านที่เคยแสนดีของเธอ ตอนนี้อะไรที่ทำให้ชายหนุ่มเปลี่ยนไปถึงเพียงนี้ แล้วใครที่บอกว่าเธอไม่รักษาสัญญา ธัญสิตารักษาสัญญาที่ให้ไว้กับเขามาตลอด ทำไมเขาไม่ยอมบอกว่าทำไมเขาถึงเฉยชากับเธอถึงเพียงนี้ เสียงฝีเท้าของชายหนุ่มเดินห่างออกไปเรื่อยๆ ในขณะที่หญิงสาวก็ยังมองตามแผ่นหลังกว้างด้วยความไม่เข้าใจ น้ำตาของหญิงสาวไหลเอ่อออกมาจากสองตา ธัญสิตาทำได้เพียงแหงนหน้าขึ้นฟ้า เพื่อกลั้นน้ำตาไว้ไม่ให้มันไหลออกมามากกว่านี้