เปลือกตาสีอ่อนเคลื่อนไหวไปมาก่อนจะเปิดขึ้นเพราะแสงแดดยามเช้าที่แยงตา ขนตาที่เป็นแพงอนงามกระพริบถี่ๆ เพื่อปรับภาพที่มัวในตอนแรกให้ชัดขึ้น พอเห็นว่าตัวเองนอนอยู่ในอ้อมกอดของบารเมษฐ์ก็รู้สึกว่าใบหน้าร้อนระอุขึ้นมาฉับพลัน ความรู้สึกเย็นวาบภายใต้ผ้าห่มผืนใหญ่ทำให้แสนหวานรู้ได้ในทันทีว่าร่างกายของเธอไม่มีเสื้อผ้าติดตัวแม้แต่ชิ้นเดียว และยิ่งพอนึกถึงเรื่องที่เพิ่งจะเกิดขึ้นแสนหวานก็ยิ่งหน้าร้อน เธออยากระเบิดตัวเองทิ้งเสียเดี๋ยวนั้น
ฮืออออ…เธอจะสู้หน้าบารเมษฐ์ได้อย่างไร
ดวงตากลมสวยเหลือบมองเจ้าของอ้อมกอดที่ยังคงหลับสนิท แม้แต่ตอนหลับบารเมษฐ์ก็ยังคงหล่อเหลาอย่างไม่น่าให้อภัย คำว่าเขาเป็นลูกรักพระเจ้าไม่ได้เกินจริงสำหรับบารเมษฐ์ แต่ตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่เธอจะมาชื่นชมความหล่อเหลาของเขา สิ่งที่เธอต้องทำในตอนนี้ก็คือพาตัวเองออกไปจากห้องนอนของบารเมษฐ์ให้ได้ก่อน ทว่าทันทีที่เธอขยับตัว
“จะไปไหน”
เสียงทุ้
