“นีน่า พี่ลูคัสแจ้งมาว่าจะทำพิธีฝั่งพี่ลูคัสวันนี้” ติช่าเดินเข้ามาบอกเพื่อนสาวด้วยอาการตื่นตกใจ
“ฮึก ฮื่อ”
ร่างบางสะอื้นไห้กอดตัวเองด้วยอาการสั่นเทิ้ม มันเจ็บในอกจนพูดไม่ออกมันเจ็บปวดเหลือเกินที่ต้องสูญเสียคนที่รักไปตลอดกาล เธอร้องไห้อย่างคนสิ้นหวัง
“นีน่าฉันสงสารเธอเหลือเกิน” ติช่ากอดปลอบเพื่อนรัก พลางร้องไห้ไปกับเธอเงียบ ๆ
“คุณเราจะทำกันยังไงกันดี โรสสงสารลูกเหลือเกิน” โรสแม่ของนีน่าเอ่ยถามสามีด้วยน้ำเสียงที่เป็นกังวล เพราะเธอสงสารลูกจับใจ ตั้งแต่บินกลับมาและพาไปในที่ที่เป็นความลับที่พวกเขาพาลูกสาวคนเดียวมาซ่อนจากคริสตินเมื่อได้รับการติดต่อมาจากคนฝั่งไทย เธอก็รีบหาที่ปลอดภัยให้ลูกสาวทันที
“ผมไม่เคยคิดเลยว่าคริสตินจะกล้าทำแบบนี้กับลูกเรา มันระยำจริง ๆ”
“ระยำไม่พอหรอกค่ะ แต่มันเลวขั้นสุดต่างหาก เลิกกันไปแล้วแต่จะมาตามรังควานกันทำไม”
“เราต้องปล่อยให้ลูกอยู่กับตัวเองสักพักแล้วล่ะโรส
