วันอังคารใจฉันที่อยากกลับมาสดใส แต่ความเครียดก็ไม่ยอมจางหายไปสักทีได้แต่นั่งใต้ตึกคณะมองดูนักศึกษาที่เดินผ่านไปผ่านมาอย่างเซ็ง ๆ
“มึงบอกจะตัดใจไม่ใช่หรือไง ทำไมทำหน้าเหมือนไม่ได้แดกข้าวมาสองชาติอย่างนั้น”
นังลูกฟูกพูดเกินไปไม่ได้แดกข้าวสองชาติ ได้ตายตั้งแต่สามวันแรกแล้วมั้ง
“กูอยู่ระยะทำใจไง” ฉันบอกอย่างเซ็ง ๆ พยายามคิดหาวิธีmove on อยู่
อ้อลืมไปฉันถือคติจะไม่แย่งคนที่มีเจ้าของอยู่ หากจะจีบต้องโสดเท่านั้น และต่อให้เป็นคนที่ฉันชอบมากแค่ไหนก็จะตัดใจ
“แดกเหล้าไหมมึง”
“วันนี้วันอังคารนะ พรุ่งนี้เรียนเช้า วันศุกร์ไหมล่ะ”
เรียกได้ว่านี่คือชีวิตในฝันของฉันเลยแหละ เมื่อก่อนเรียนห้าวันหยุดสองวันรู้สึกไม่พอ ทุกวันนี้เรียนสี่วันหยุดสามวันและฉันจะได้นอนเปื่อย ๆ อยู่ห้องได้
ฉันไถโทรศัพท์เล่นไปเรื่อย จนกระทั่งเสียงสั่นแจ้งเตือนทำให้หันมองนาฬิกาที่เชื่อมกับมือถือเห็นว่ากรุ๊ปไลน์ของเซกเด้ง ทั้
