พัทยา ประเทศไทย
“หาทางได้หรือยัง”
ร่างที่กำลังนั่งใช้ความคิดอยู่นั้นหันกลับไปมองผู้มาเยือนด้านหลัง และเมื่อรู้ว่าเป็นใครนารีก็ถอนหายใจออกมา
“ยังคิดไม่ออกเลย นังสองคนนั้นก็ยังไม่มีวี่แววว่าจะตามเจอ ก็เหลือแต่นังยิหวาคนเดียว... แต่ก็จนใจไม่รู้จะติดต่อกับมันยังไง มันอยู่ต่างประเทศ...”
กมลวรรณระบายยิ้ม ก่อนจะทรุดตัวลงนั่งบนเก้าอี้ตรงหน้าเพื่อนสนิท “แกไม่มีปัญญาไป ทำไมไม่ใช้วิธีโทรไปหามันล่ะ เพื่อจะติดต่อนังเด็กนั่นได้...”
นารีทำหน้าไม่มีหวัง “ถ้ามันอยู่ในเมืองไทยฉันก็โทรไปหามันแล้วล่ะ แต่นี่มันอยู่ถึงเอเธนส์เชียวนะ แถมฉันก็ไม่รู้ว่าการโทรต่างประเทศนั้นต้องโทรกันยังไง...”
“ถ้าเรื่องโทรไปต่างประเทศน่ะฉันถนัดจะตาย ลูกค้าฉันเยอะแยะ แต่แกมีเบอร์มันหรือเปล่าล่ะ...”
กมลวรรณเห็นเพื่อนส่ายหน้าก็ตีหน้ายักษ์ใส่อย่างขัดใจ “แล้วยังนี้ฉันจะโทรให้แกได้ยังไง ไปหาเบอร์มันมา แล้วฉันจะต่อให้”
“ฉันจะไปหา
