Chapter 28
จิรัชทอดสายตามองหญิงสาวแสนสวยที่นอนหลับสนิทอยู่บนเตียงกว้าง เขามองเครื่องหน้าเหมาะเจาะของเธอไม่วางตา คิ้วสวย จมูกเล็ก ๆ โด่งงาม ปากอิ่มสวย แพขนตาอ่อนช้อนงดงาม เขานั่งลงข้างเตียง มองเธอนิ่ง ๆ เหมือนต้องมนตร์สะกด
“เฮีย เฮียขุนเขา ช่วยโฉมด้วย”
เอาอีกแล้วเธอละเมอถึงผู้ชายที่ชื่อขุนเขาอีกแล้ว เขามองเธอนิ่งไม่วางตา ถอนสายตาไปไหนไม่ได้ มองแล้วมองเพลิน ผู้หญิงอะไรสวยจัง
ดวงตาของเธอค่อยๆ กะพริบ ก่อนจะลืมตาขึ้น ทั้งสองสบประสานสายตาเข้าหากันแล้วนิ่งอึ้งเหมือนต้องมนตร์สะกด เพราะเหมือนเธอเองก็กำลังตกตะลึงที่เห็นเขา
“คุณฟื้นแล้ว” เขาบอกเสียงนุ่มไม่ได้ดุดันเหมือนก่อน
“ฉันอยู่ที่ไหนคะ” เธอขยับตัวลุกขึ้น พิงไปกับหัวเตียง และเขยิบให้ห่างจากเขา เมื่อเห็นว่าเขานั่งอยู่บนเตียงเดียวกับเธอ ถ้าเขาจะทำมิดีมิร้าย เธอก็ไม่สามารถหนีพ้นได้แน่นอน ทางที่ดีเธอควรจะถอยห่างเขาให้มาก
“ไร่ของผมเอง คุณเป็นยั
