โซ่เสน่หาคนไร้หัวใจ

เอาเด็กออกซะ...1

“เด็กๆ คะ วันนี้เรามาหัดระบายสีกันนะคะ” เสียงหวานใส พร้อมกับหน้าตาที่เต็มไปด้วยความเป็นมิตร มันทำให้เด็กๆ ขานรับเกือบพร้อมกัน

“ค่าา/คร๊าบบ”

“งั้นเดินมารับสีแล้วก็กระดาษกับคุณครูนะคะ” อลินดารีบบอกด้วยรอยยิ้ม การได้มองดูพัฒนาการของเด็กนักเรียนมันทำให้เธอมีความสุข แม้ว่าเด็กพวกนี้จะไม่ใช่ลูกหลานของเธอก็ตาม

เมื่อได้รับคำสั่งจากคุณครูเด็กน้อยก็เดินมารับกระดาษกับสีไปทีละคน ก่อนที่จะไปนั่งลงที่พื้นแล้วเริ่มละเลงไปที่รูปวาด ซึ่งมองยังไงก็หาความสวยงามไม่เจอ แต่มันก็สร้างรอยยิ้มให้กับคนเป็นครู เพราะเด็กน้อยแต่ละคนล้วนแล้วแต่ตั้งใจทำตามที่คุณครูสั่ง

และเมื่อนั่งมองลูกศิษย์อยู่พักใหญ่ คุณครูก็กะว่าจะเดินไปเข้าห้องน้ำ แต่ชั่วขณะที่เธอกำลังเปลี่ยนอิริยาบทจากยืนเป็นนั่ง เธอกลับรู้สึกเวียนหัวจนแทบจะยืนไม่อยู่ หญิงสาวค่อยๆ นั่งลงอีกครั้งก่อนจะลุกขึ้นยืนใหม่ แต่ทุกอย่างก็ยังเหมือนเดิม ทำให้เธอต้องนั่งพักอยู่อย่างนั้นแล้วปล่อยให้เด็กๆ ระบายสีกันต่อ โดยไม่ได้รับรู้เลยว่าคุณครูของพวกเขากำลังมีอาการเจ็บป่วย

ซึ่งตลอดทั้งช่วงบ่ายอลินดาก็ยังไม่ดีขึ้น เธอคิดว่าเย็นนี้เธอคงจะไปหาหมอ เพราะเธอไม่อยากให้อาการของเธอแย่ลงมากกว่านี้ การอยู่ในเมืองหลวงคนเดียวทั้งที่บิดามารดาของเธอนั้นอยู่ต่างจังหวัด หากว่าเจ็บป่วยขึ้นมาเธอก็ต้องดูแลตัวเอง จะให้เธอหวังพึ่งคนที่คิวทองอย่างคีตะที่แค่เจียดเวลามาหาเธอก็นับว่ายากมาก ก็คงจะหวังพึ่งไม่ได้ เพราะฉะนั้นเธอต้องทำตัวเองให้แข็งแรงที่สุด และเป็นคนที่สามารถพึ่งพาตัวเองได้ โดยไม่รอความช่วยเหลือจากใคร

และเมื่อถึงเวลาเลิกงานหญิงสาวก็ประคองร่างซูบซีดของตนเองไปเรียกแทกซี่หน้าโรงเรียนอนุบาล จุดหมายปลายทางของเธอคือโรงพยาบาลตามสิทธิ์ประกันสังคมที่เธอสามารถใช้สิทธิ์ได้ หญิงสาวมานั่งรออยู่พักใหญ่เธอก็เข้าไปพบแพทย์ ซึ่งจากการตรวจยังไม่ทราบสาเหตุของอาการอ่อนเพลีย แต่แพทย์กำลังสงสัยบางอย่างจึงส่งอลินดาไปตรวจเลือดและปัสสาวะ

ทำให้อลินดาต้องรอผลเลือดและผลปัสสาวะออกอีกพักใหญ่ ก่อนที่พยาบาลจะเชิญเธอเข้าไปฟังผลตรวจอีกครั้ง

“หมอขอแสดงความยินดีด้วยนะครับ ตอนนี้คุณตั้งครรภ์ได้สี่สัปดาห์” แพทย์ผู้ตรวจแจ้งอาการหญิงสาวด้วยรอยยิ้ม แต่คนที่รับฟังนี่สิ มันรู้สึกช็อคเหลือเกิน เธอจะทำยังไงต่อไป เธอจะกล้าบอกคีตะมั้ย แล้วถ้าเรื่องนี้แดงขึ้นมาอนาคตในวงการบันเทิงของเขาจะเป็นยังไง มันไม่ใช่ว่าไม่ดีใจ แต่ปัญหาที่จะเกิดขึ้นหลังจากที่เธอตั้งครรภ์ มันเยอะแยะไปหมดจนหญิงสาวรู้สึกปวดหัวขึ้นมาทันที

“คุณหมอแน่ใจแล้วนะคะ” อลินดาถามอย่างกับร่างไร้วิญญาณ