โซ่เสน่หาคนไร้หัวใจ

เคว้งคว้าง...1

เธอเดินออกมาเรียกแทกซี่ด้วยหัวใจที่เจ็บจวนเจียนแทบขาดใจ ความหวังทุกอย่างพังทลายลงจนหมดสิ้น เงินที่เขาโอนให้เธอไปทำแท้งเมื่อสักครู่ เธอจะเก็บไว้เลี้ยงดูลูกน้อยที่กำลังจะเกิดมา ไม่ว่าเธอจะต้องลำบากมากเพียงใด เธอก็จะเก็บลูกเอาไว้ ไม่ยอมทำร้ายลูกเด็ดขาด

กว่าจะมาถึงที่หอพักของเธอได้ก็เล่นเอาหญิงสาวแทบยืนไม่อยู่ เธอต้องสู้เพียงลำพัง เธอจะกล้าบอกบิดามารดาได้อย่างไรว่าเธอนั้นท้องไม่มีพ่อ ทุกอย่างมันประเดประดังเข้ามาหาเธอ ปัญหาหลายอย่างตอนนี้ทำให้เธอมืดแปดด้านไปหมด

เมื่ออับจนซึ่งหนทาง น้ำตาคือเพื่อนที่ดีที่สุดของเธอ นั่นทำให้หญิงสาวร้องไห้ออกมาด้วยความเครียด ก่อนที่เธอจะผล็อยหลับไปทั้งน้ำตา ทุกอย่างดับสลายลงไป มีเพียงสิ่งเดียวที่ทำให้อลินดาหายใจต่อไปโดยไม่คิดสั้น นั่นก็คือลูกน้อยที่อยู่ในครรภ์ เธอจะต้องดูแลเขาให้ดีที่สุด นั่นเป็นสิ่งที่เธอต้องทำให้ได้ แม้ว่ามันจะยากลำบากเท่าใดก็ตาม

หลังจากสามารถตั้งสติได้ อลินดาก็กลับมาทำงานอีกครั้ง แต่งานที่นี่เธอก็คงทำได้ไม่นาน เพราะหากว่าเกิดอาการแพ้มาก เธอก็ไม่สามารถดูแลเด็กได้ ซึ่งเธอรู้สึกละอายใจที่ผู้ปกครองอุตส่าห์ฝากความไว้ใจไว้กับเธอ แต่เธอกลับทำมันได้ไม่ดีเท่าที่ควร และอีกหนึ่งเหตุผลก็คือ แม่บ้านที่ทำงานที่โรงเรียนอนุบาลที่นี่อยู่หมู่บ้านเดียวกับเธอที่ต่างจังหวัด หากว่าเธอท้องโตและนางรู้ว่าเธอตั้งครรภ์ เรื่องนี้คงไม่สามารถปกปิดบิดามารดาได้อย่างแน่นอน นั่นเลยทำให้หญิงสาวตัดสินใจเขียนใบลาออก เพราะเธอจะทำงานที่นี่อีกเพียงหนึ่งเดือนเท่านั้น หวังว่าตอนนั้นท้องของเธอจะยังไม่โตพอที่จะมีใครสังเกตเห็น

“เสียดายจริงเลยนะครูลิน ไม่เปลี่ยนใจจริงๆ เหรอคะ เด็กๆ ต้องคิดถึงครูลินมากๆ แน่เลยค่ะ” ผู้อำนวยการเดือนเพ็ญเอ่ยด้วยความเสียดาย เพราะอลินดาเหมาะที่จะเป็นครูอย่างมาก

“ต้องขอโทษผอ.ด้วยนะคะลินมีเหตุผลส่วนตัวน่ะค่ะ ลินคงอยู่ต่อไม่ได้จริงๆ” แม้ว่าใจจะเสียดายเท่าใด แต่อลินดาก็ต้องเลือกหนีเพื่อไม่ให้ความลับของเธอต้องรู้ไปถึงหูบิดามารดา แล้วท่านจะเสียใจในสิ่งที่ลูกไม่รักดีอย่างเธอทำ

“ถ้าอยากกลับมาเมื่อไหร่ที่นี่ยินดีต้อนรับเสมอนะคะ” ผู้อำนวยการเดือนเพ็ญยังมองหญิงสาวด้วยความเสียดาย

“ขอบคุณนะคะที่เมตตาลิน หนึ่งเดือนที่เหลือลินจะทำให้ดีที่สุดค่ะ” อลินดาเอ่ยออกมาด้วยเสียงเศร้า แม้ว่าไม่อยากจากก็ต้องจากงานที่รักแต่เพื่อบิดามารดาจะได้ไม่ต้องทุกข์ใจกับเธอ เธอก็ต้องไปจากที่นี่เท่านั้น

“ที่นี่ยินดีจะรับครูลินกลับมาเสมอนะคะ” ผู้อำนวยการเดือนเพ็ญยังยืนยันคำเดิม

“ค่ะ” อลินดาตอบกลับด้วยรอยยิ้ม ก่อนจะกลับไปทำงาน เธอมีเวลาทำงานที่นี่อีกหนึ่งเดือนเท่านั้น เธอจะทำทุกอย่างให้ดีที่สุด เผื่อวันหนึ่งข้างหน้าเธอจะมีโอกาสกลับมาทำงานที่เธอรักอีกครั้ง