“เลิกเล่นละครได้แล้ว ที่นี่ไม่ใช่โรงละคร” มาร์คัสกล่าวเขาไม่เชื่อในสิ่งที่เขาเห็นอีกแล้ว เพราะมีผู้หญิงมากมายที่เขานอนด้วย ทำแบบเธอ ซึ่งสุดท้ายแล้ว ทุกอย่างที่เกิดขึ้นมันก็แค่ละครฉากหนึ่งเท่านั้น
“ฉันไม่ได้เล่นละครนะ ฉันถูกหลอกมาจริงๆ คุณเชื่อฉันสิ” พีรยาพยายามจ้องมองในแววตาของชายหนุ่ม เธออยากให้เขาเห็นความจริงในแววตาของเธอ หากว่าเขาพอจะมีมนุษยธรรมอยู่บ้าง เขาคงจะปล่อยเธอไป
“ไม่มีใครเขาเชื่อเธอหรอก ถ้าถูกหลอกมา ตลอดเวลาที่เธอเดินเสิร์ฟ เธอก็ทำหน้าที่ของเธอได้ดีนี่นา” มาร์คัสจับสังเกตหญิงสาวอยู่ตลอดเวลา เธอไม่มีท่าทางว่าถูกหลอกมาสักนิด เว้นเสียแต่ตอนนี้ที่ทำท่าทางร้องไห้จะเป็นจะตาย
“ฉันคิดว่าฉันมาเสิร์ฟเท่านั้นเอง ฉันไม่เคยคิดว่ามันจะมีเรื่องแบบนี้เลยสักนิด” พีรยาตอบตามความสัตย์จริง เธอแค่ได้รับไหว้วานมาเพื่อเสิร์ฟแทน แต่เธอไม่รู้ว่าเบื้องหลังการเสิร์ฟมันมีเรื่องการสนองตัณหาขของผู้ชายกลั
