TWENTY-ONE: "Daddy."
"I'm sorry. I just shouted at you because I just want you to follow my orders. I'm really sorry.. "
Ilang sandali din kaming parehong tahimik ni Joseph at nanatiling ganoon. Yakap niya ako habang umiiyak ako at marahang hinahagod niya ang likod ko para i-comfort ako.
Nang maramdaman kong wala na akong luhang maibubuhos pa ay ako na ang kusang nagdistansya mula sa kanyang yakap at inayos ang saliri ko.
"Are you okay now? You want water?" Malumanay niyang tanong.
Akmang tatayo na sana siya at kukuha ng baso mula sa mini table para pagsalinan ako ng tubig sa water despencer pero pinigilan ko siya.
"No need. I'm okay now." sabi ko.
"You sure?"
Tumango ako.
Pagkatapos niyon ay sankaterbang katahimikan ang namayani sa pagitan naming dalawa. Prenteng nakating
