25
"อะไรหรอคะปลาเค็มแห้ง" ฉันกระตุกยิ้มสะใจ ที่ยั่วโมโหเธอได้ ที่แท้ก็ปลาเค็มแห้งนี่เอง
"กรี๊ดดด อีบ้า" เธอสติแตกเมื่อโดนด่าว่าเป็นปลาเค็มแห้ง แต่คงแห้งจริงๆ ไม่งั้นไม่โกรธขนาดนี้หรอก555
"เกิดอะไรขึ้น!" เสียงพี่ภู!
"เปล่าค่ะ เราไปกันเถอะ" ฉันหันไปมองตามเสียง เห็นร่างโตเดินออกมา ฉันเลยรีบวิ่งไปกอดแขนแล้วดึงพี่ภูขึ้นรถ ไม่ให้สนใจยัยสติแตก
"บ๊ายๆ นะคะ ปลาเค็มแห้ง" ฉันลดกระจกลง โบกมือลายัยนั่นแล้วทำปากขมุบขมิบในประโยคสุดท้าย ไม่ให้พี่ภูได้ยิน
"ไปสนิทกันตอนไหน" พี่ภูถามอย่างสงสัย ขณะขับรถไปที่ท้ายไร่
"ไม่รู้สิ^^" ฉันยักไหล่นั่งยิ้มมีความสุขที่ด่ายัยนั่นเป็นปลาเค็มแห้งได้ แต่ก็ลืมคิดว่าก่อนหน้านี้เกิดอะไรขึ้น
"ผู้หญิงคนนั้นเป็นใครหรอคะ ทำไมเขาบอกพี่ภูสร้างทุกอย่างให้เขา จริงหรอคะพี่ภู" ฉันกลับมาโหมดเครียดรัวคำถาม ทั้งที่รู้อยู่แล้ว
"....." เงียบ เขาไม่ตอบ ขับรถเงียบๆ
"พี่ภู...." ฉันเ
