26
รุ่งเช้า
ฉันนั่งร้องไห้รอพี่ภูทั้งคืน แต่เขาก็ไม่กลับมา อยากโทรหา แต่ไลน์เขาอ่านแล้วยังไม่ตอบ โทรไปก็คงไม่รับ อยากขึ้นไปตามที่บ้านใหญ่ แต่ก็โดนสั่งห้าม พี่ภูพูดคำไหนคำนั้น เขาไม่ชอบให้ฉันขัดคำสั่ง
ติ๊ง!ๆ
เสียงข้อความโทรศัพท์ดังขึ้น ฉันรีบหยิบมันขึ้นมาดู แต่ก็ต้องผิดหวังคนที่ส่งข้อความมาไม่ใช่คนที่ฉันเฝ้ารอ ฉันตอบข้อความเพื่อนกลับแล้วต่อสายหาน้าสา
'สวัสดีค่ะ ไร่ภูผาค่ะ' เสียงน้าสาดังมาตามสาย
"ฮัลโหล น้าสานี่พอใจเองนะคะ"
'จ๊ะ หนูพอใจมีอะไรรึเปล่า อยากได้อะไร'
"พอใจอยากได้หนังสือเรียน วางอยู่ในห้องนอนใกล้ๆโต๊ะทำงานพี่ภู" ฉันบอกสิ่งที่ต้องการ ฉันมีสอบและต้องอ่านหนังสือ ฉันจะมัวแต่คิดเรื่องอื่นจนลืมเรื่องเรียนไม่ได้ นี่คืออาวุธชิ้นสุดท้ายในการหางานในอนาคตเชียวนะ
'ใช่เล่มหนาๆ ใช่มั้ยคะ'
"ใช่ค่ะๆ"
'เดี๋ยวน้าให้เจ้าโก๊ะเอาไปให้นะคะ แล้วต้องการอะไรอีกมั้ย หนูพอใจอยากกินอะไรเป็นพิเศษร
