29.
"ฉันจะลงโทษเด็กขี้เกียจเดินยังไงดีนะ ตัวก็ไม่ใช่เบาๆซะด้วย" เขารู้!!!
"เดี๋ยวนี้อุ้มไม่ได้แล้วหรอ แต่ก่อนยังให้พอใจขึ้นหลังออกจากป่าเลย เพราะผู้หญิงคนนั้นใช่มั้ย" ฉันลืมตา ถามคนตัวโตที่ยังคงอุ้มฉันเดินเข้าห้องนอน
"ไม่เกี่ยวซะหน่อย"
"พอใจเป็นเด็กงี่เง่าเดี๋ยวพี่ภูก็เบื่อ แล้วทิ้งพอใจ"
ฉันดิ้นลงยืนกับพื้น บอกด้วยความน้อยใจ
มันอาจจะเป็นอย่างที่ยัยนั่นพูดก็ได้ พี่ภูไม่ชอบเด็กงี่เง่าเอาแต่ใจอย่างฉันหรอก พี่ภูเป็นผู้ใหญ่สุขุมจะมาอะไรกับเด็กอย่างฉัน เดี๋ยวเบื่อก็ทิ้ง
สวบ
ฟอดด
"ฉันต้องง้อใช่มั้ย ทั้งที่ไม่ใช่คนพูด" พี่ภูสวมกอดจากด้านหลังแล้วหอมแก้มไปฟอดหนึ่ง
"ไม่อยากง้อก็ไม่ต้องง้อสิ" ถึงเขาไม่ได้พูด แต่ก็ไม่ได้ปฏิเสธนี่
"ถึงจะไล่ให้ตายก็ไม่ยอมไป ใครนะที่เป็นพูดประโยคนี้"
"แสดงว่าจะทิ้งจริงๆ หรอ" ฉันหันกลับมาเผชิญหน้าถาม
พูดแบบนั้นหมายความว่าไงกัน
"เธอเป็นเมียฉันนะพอใจ" ยังไง
