หลังได้ของมาจนเต็มมือแล้ว เจ้าหล่อนก็รีบเดินข้ามถนนเพื่อจะเดินเท้าต่อเข้าไปในซอยอพาร์ตเม้นต์ โดยลืมไปเลยว่าตัวเองกำลังจะไปโรงพัก
มะลิซ้อนเดินเข้าซอยอย่างมีความสุข ตั้งใจจะกินอาหารที่ซื้อติดมือในระหว่างดูซีรี่ย์เกาหลีเรื่องโปรด
“ฮยอนบินของน้อง คืนนี้เจอกันนะค๊า” เธอเดินลั้นลาอารมณ์ดีราวกับชีวีไม่มีเรื่องทุกข์ร้อนอันใด ลืมหมดสิ้นว่าตัวเองเพิ่งจะผ่านพ้นความเป็นความตายมาหมาดๆ “หื้ม...ไก่ย่างหอมมาก หิวอีกแล้วเนี่ย”
เธอเดินไปตามริมฟุตบาทที่ขนาบกับกำแพงวัดกระทั่งถึงหัวมุม ขณะกำลังจะเดินเลี้ยวนั่นเอง
“ว๊ายยยยย!” เธอตกใจอุทานลั่น หลังปะทะเข้ากับอกแข็งแกร่งของคนตัวสูงที่เดินสวนมาพอดี ซึ่งส่งผลให้ร่างเธอกระเด็นลงไปกองกับพื้น ข้าวของในมือหลุดกระเด็นกระจัดกระจายไปทั่ว
“อ๊ากกกก!” เธออ้าปากหวอ มองเศษซากอาหารที่เกลื่อนกลาดบนถนนอย่างแสนเสียดาย
“คุณ!” เสียงของชายหนุ่มเรียกสติเธอ “คุณ!”
“หืออ..
