พี่ขอร้องน้องอย่าอ้อน

EP.3

11.39 PM.

"วามันเมาไหมวะนั้น?"

"คนกินเหล้าที่ไหนกินแล้วไม่เมาบ้างวะกูอยากรู้?"

ผมเหล่ตามองไอ้โซ่ที่ตอกกลับไอ้พระลักษณ์ก่อนจะยิ้มออกมาอย่างขำๆเพราะมันก็จริงอย่างที่ไอ้โซ่มันว่าก่อนมองตามสายตาไอ้ลักษณ์ไปทางน้องสาวมันอีกครั้งซึ่งตอนนี้น้องมันนั่งขำไม่หยุดแถมหน้ายังโคตรจะแดง..แดงไปทั้งตัวแล้วมั้ง

"น้องกูเมามากแล้วว่ะกูว่ากูไปดู.."

"ขะขอโทษนะคะพี่ลักษณ์"

ไอ้ลักษณ์หยุดชะงักและหันมองน้องผู้หญิงหน้าตาน่ารักแถมยังแต่งตัวน่ารักเหมือนที่ไอ้ลักษณ์มันชอบและใช่เธอเข้าหาเพราะมาขอชนแก้วจนไอ้ลักษณ์ชวนนั่งที่โต๊ะด้วยผมจึงได้แต่ถอนหายใจ

"เมื่อกี้กูเห็นมันจะไปหาน้องมันไม่ใช่เหรอวะ?"

"ใช่ แต่ตอนนี้คงไม่ละ"

ผมตอบพี่ช้างเสียงเรียบหลังเขาถามมาแบบนั้นก่อนจะเหลือบมองไอ้ลักษณ์ที่กำลังคุยกับน้องคนที่มานั่งด้วยอย่างออกรสและดูมันจะถูกใจเธอคนนี้เอามากๆเลยก็ว่าได้

"ว่าไงไอ้พวกคนหล่อ"

"สวัสดีครับเฮียชัย"

ทั้งกลุ่มเรายกมือไหว้เฮียชัยที่เดินเข้ามาหาทันทีก่อนเจ้าของร้านจะนั่งลงข้างๆผม

"ไอ้ช้างถ้าไม่เรียนหนักมากก็เพิ่มรอบมาเล่นร้านเฮียบ้างดิพวกเอ็งมาทีไรโต๊ะเต็มจนล้นทุกที"

"เพราะกลุ่มผมมาวันศุกร์รึป่าวเฮียใครๆเขาก็ออกกันวันศุกร์"

ผมเลือกที่จะเล่นโทรศัพท์แทนหลังจากเฮียมาขอให้เพิ่มรอบการเล่นอีกแล้วแต่ยังไงก็คงเพิ่มไม่ได้หรอกเพราะเราไม่ได้ร้อนเงินขนาดที่ต้องวิ่งรับงานที่มาเล่นเพราะสนิทกับเจ้าของร้านเท่านั้น

"เออๆเอาที่พวกมึงสบายใจแต่ขอให้มาร้านกูเป็นพอ ว่าแต่น้องยิปโซไปไหนแล้วล่ะ?"่

"กลับแล้วพี่แฟนมันป่วย"

"น้องเปิ้ลป่วย?"

"ใช่ เนี่ยจริงๆวันนี้มันจะลานะแต่น้องเปิ้ลไม่อยากให้ลามันเลยรีบมา"

"อ่อ"

น้องเปิ้ลเป็นแฟนสาวไอ้ยิปโซมันน่ะเห็นมันลุคนิ่งๆแบบนั้นเนี่ยโคตรจะหวงแฟนเลย ผมมองไปทั่วร้านอีกครั้งไม่ได้สนใจฟังอะไรที่พี่ช้างคุยกับเฮียชัยและมีบ้างที่พยักหน้าให้ผู้หญิงที่ยิ้มให้ผมก็ทักทายตอบแหละคนยิ้มให้จะไปทำหน้าบึ้งใส่ก็โดนว่าหยิ่งอีก

"เออเฮียไม่ได้จะมาเรื่องนี้นี่หว่า"

เฮียชัยว่าขึ้นเบาๆก่อนจะหันมองไอ้ลักษณ์ที่กำลังนั่งคลอเคลียน้องที่นั่งอยู่ข้างๆก่อนถอนหายใจและหันมามองผม

"ไอ้ลักษณ์คงไม่สนใจน้องวาแล้วใช่ไหม"

"เฮียรู้?"

ผมเลิกคิ้วมองเฮียชัยขณะที่เฮียชัยก็พยักหน้า

"ก็น้องเอวาโทรมาจองโต๊ะกับเฮียเองเฮียว่าจะให้ไอ้ลักษณ์พาวากลับน่ะเดี๋ยวเที่ยงคืนตำรวจจะลงตรวจ"

"อ้าว ไอ้ลักษณ์กูว่ามึง.."

"พวกมึงเดี๋ยวกูกลับก่อน" ไอ้ลักษณ์ลุกขึ้นยืนพร้อมโอบสาวไว้ข้างกายก่อนจะหันมามองผม "ฝากน้องกูหน่อยเพื่อนรักถือว่าเป็นคำขอบคุณเตี๋ยวต้มยำวันนี้"

"ไอ้ลักษณ์กูไม่ได้ว่างมาดูแลเด็ก!"

"ฝากด้วยเพื่อนรัก"

พรึ่บ

ผมเบิกตามองไอ้พระลักษณ์ที่เดินควงเด็กมันออกไปทางหลังร้านอย่างไม่เชื่อสายตาขณะที่ไอ้โซ่และพี่ช้างกำลังยิ้มแห้งมองผม

"จริงๆกูอยากดูแลน้องวานะแต่ไอ้ลักษณ์ยังห้ามกูไม่ให้เข้าใกล้น้องเกินสามเมตรอยู่เลย"

ไอ้โซ่รีบส่ายหน้าปฏิเสธส่วนพี่ช้างก็ทำแค่ส่ายหน้าและยกแก้วเหล้าขึ้นกระดกดื่ม

"เฮ้ย ตำรวจลงก่อนว่ะ!"

ผมหันตามเฮียชัยที่รีบลุกไปดูที่หน้าร้านตัวเองก่อนที่เด็กปีหนึ่งที่อายุไม่ถึงสิบแปดจะรีบลุกจากโต๊ะและเดินออกกันทางหลังร้านอย่างรู้งานเพราะเฮียชัยคงให้พนักงานแกไปบอกแล้วมันเลยทำให้ตอนนี้ในร้านชุลมุนมาก

"ไอ้เดย์มึงไม่ไปหาน้องวาวะ?"

พี่ช้างที่นั่งอยู่ข้างๆเอ่ยถามทันที

"ผมไม่เห็นน้องว่ะพี่"

"ห้องน้ำไหมมึง"

ผมขยับลุกและเดินไปทางห้องน้ำตามคำแนะนำของไอ้โซ่จนเจอผู้ชายที่นั่งอยู่ข้างเอวาตลอดยืนรออยู่หน้าห้องน้ำผู้หญิง ที่ผมจำมันได้เพราะไอ้ลักษณ์มันเรียกให้เฝ้าช่วยกลัวมันทำอะไรน้องมันแต่ตอนนี้ไอ้คนพี่ที่เกือบจะดีเสือกทิ้งน้องไปกับผู้หญิง กูละเอือมมันจริงๆ

"รอเอวาใช่ไหม?"

"ครับ เอ่อ..คุณรู้จักเอวาเหรอ?"

"ตอนนี้ตำรวจลงร้านเพราะงั้นออกไปทางหลังร้านเถอะ"

"ครับ??"

ผมถอนหายใจพร้อมเหลือบมองไอ้คนที่ยืนอยู่ข้างๆด้วยสายตาติดจะหงุดหงิด

"กูบอกให้มึงออกไปก่อนเพื่อนมึงหนีกันไปหมดแล้ว"

"แล้วเอวา.."

"น้องกูเดี๋ยวกูดูเอง"

"น้องพี่?" ไอ้ห่านี่มันจะสงสัยอะไรนักหนาวะ "พี่อยู่วงเดียวกับพี่ลักษณ์พี่เอวานิ"

"มึงไปเถอะก่อนตำรวจจะเอามึงไป"

ผมถอนหายใจเสียงดังและเดินเข้าห้องน้ำผู้หญิงทันทีและในนี้ไม่ใช่ว่าไม่มีคนนะเพราะผู้หญิงรอต่อเข้าแม่งก็เยอะชิบหายเหมือนกันและแน่นอนว่าทุกคนต่างมองมาที่ผมเป็นตาเดียวทันที

"พี่เดย์นิ??"

เสียงซุบซิบไม่ทำให้ผมหันไปสนใจเพราะสายตาตัวเองกำลังกวาดมองไปก่อนจะเห็นร่างบางที่กำลังนั่งอยู่ที่ประตูทางเข้าห้องน้ำ

"เอวา"

"คะ?" เอวาเงยหน้าขึ้นมองผมก่อนจะเบิกตากว้างเมื่อผมเอื้อมมือไปดึงเธอขึ้นยืน "วาปวดชิ้งฉ่อง!"

น้องว่าเสียงดังพร้อมขยับหนี

"ออกจากร้านก่อน"

"กำลังจะถึงคิววาแล้วน๊า"

"เอวาอดทนหน่อย"

"งื้ออ"

ทำไมกูต้องมาเจอแบบนี้ทำไมกูต้องมารับผิดชอบชีวิตของน้องเพื่อนตัวเองด้วยวะเนี่ย!

"โอ๊ยปวดจนเจ็บแล้ว"

ผมหันมองเอวาอีกครั้งหลังเราเดินออกจากห้องน้ำได้ก่อนจะมองเข้าในร้านที่ตอนนี้ตำรวจกำลังตรวจบัตร เออเยี่ยมเยี่ยมจริงๆ

"แม่ง!"

"เดินไม่ได้หรอกวาเจ็บจะตายอยู่แล้ว"

วาเงยหน้ามามองผมทั้งน้ำตาก่อนจะขยับนั่งยองๆลงอีกครั้งจนผมต้องตัดใจอุ้มวาขึ้นทั้งแบบนั้นและตรงไปที่รถตัวเองแทน

"เจ็บๆๆ"

"อดทนสิวะ!"

"อย่าเสียงดังสิคะ!"

เอวาแม่งเสียงดังกว่ากูอีกมั้งตอนนี้ ผมเปิดรถและเอาน้องเข้าไปวางที่เบาะหน้าก่อนจะรีบมาขึ้นฝั่งตัวเองและเหยียบคันเร่งออกจากร้านเฮียชัยอย่างรวดเร็ว ปกติก็ขับเร็วอยู่แล้วแต่คืนนี้แค่เริ่มเหยียบกูก็แทบจะพุ่งไปร้อยแล้วเข็มอ่ะ

เวลาต่อมา

"เอาการ์ดมา"

"กระเป๋าๆ"

เอวาที่อยู่บนหลังผมใช้มือคว้าหาการ์ดห้องตัวเองก่อนที่ผมจะดึงมาหาเองและเจอมันในที่สุด

แกร๊ง!

"ห้องน้ำๆๆ"

ผมมองเอวาที่กระโดดลงจากหลังและวิ่งตรงเข้าห้องน้ำในห้องตัวเองทั้งที่ยังไม่เปิดไฟจนผมต้องเปิดให้และชะงักเมื่อเห็นแมวสองตัวที่กำลังนั่งเคียงกันมองผมอยู่

เมี๊ยว..มี๊..

"มาเหมี๊ยวอะไรล่ะ?"

เดี๋ยวเตะไส้แตกเลยนิ ผมยืนกอดอกอยู่ที่เดิมที่หน้าประตูก่อนมองเอวาที่เดินเซๆออกมาจากห้องน้ำ

"ออกมาก็ดีแล้วงั้นพี่กลับก่อน"

"พี่เดย์เหรอ?"

ผมหันกลับไปมองเอวาที่หันมาเบิกตามองด้วยความประหลาดใจจนผมอดจะขมวดคิ้วมองไม่ได้ เดี๋ยวนะแล้วคือคิดว่าคนที่แบกตัวเองมาเข้าห้องน้ำถึงห้องเป็นหมาที่ไหนวะเนี่ย?

"คิดว่าใครล่ะ?"

"งื้อ พี่ดีเดย์ของวา"

พรึ่บ

มันจะงื้ออะไรนัก? ผมถอนหายใจมองร่างเล็กกว่าที่เดินเข้ามาเกาะแขนผมไว้แถมยังเอาใบหน้าถูไถไปกับแขนเสื้อของผม แล้วคือวันนี้ผมใส่สีดำมาไง...

"เครื่องสำอางเลอะเสื้อพี่หมดแล้ววา"

ผมดันหัววาออกห่างจนน้องเบะปากใส่เตรียมจะร้องไห้จนผมต้องจับปากเธอไว้จนมันเบะเหมือนปากเป็ดไปแล้วในตอนนี้

"ไม่เถียงสักตอนได้ไหมเมาก็เถียงไม่เมาก็เถียง"

"งื้อออ"

เอวาสะบัดใบหน้าออกจนปากเธอหลุดออกจากมือผมและซุกเข้ามาเกาะแขนผมไว้อีกครั้ง

"พี่เดย์หอมจัง"

"หอมดิใช้น้ำหอมเมียมา"

"โกหก"

"พูดจริง"

ผมยกยิ้มมุมปากในตอนที่เอวาเงยหน้ามองด้วยความไม่พอใจแต่ถึงอย่างนั้นเธอก็ไม่ยอมปล่อยแขนผมให้เป็นอิสระ

"พี่เดย์อย่าโกหกพี่โกหกพี่เดย์ไม่มีเมียแล้วใครจะเป็นเมียพี่ไม่ได้นอกจากวา!"

"แก่แดด"

ใบหน้าแดงก่ำมองมาที่ผมก่อนจะเม้มปากแน่นคล้ายกำลังโมโหเอามากๆแต่ก็ไม่กล้าทำอะไรมากไปกว่ามองค้อน

"ไปนอนไป"

"พี่เดย์ไม่มีเมีย"

"มี"

"ไม่มีๆๆๆ"

ริมฝีปากผมเหยียดจนเป็นเส้นตรงก่อนผมจะดีดหน้าผากเอวาจนน้องหน้าหงายและรีบยกมือขึ้นกุมหน้าผากตัวเองเอาไว้ทันที

"เจ็บนะพี่เดย์!"

"ก็ทำให้เจ็บจะได้มีสติสักที"

"วาไม่ได้เมาขนาดนั้น!"

"ที่บอกให้มีสติคือเรื่องพี่กับวา"

เอวาเงยหน้ามองผมทันทีหลังผมบอกไปแบบนั้น และผมเลือกที่จะบอกเธออย่างตรงไปตรงมาอีกครั้งหลังจากที่ไม่ได้บอกเธอมาหลายเดือนเพราะคิดว่าวาคงเลิกสนผมไปแล้วแต่มันไม่ใช่...แม้จะเคยปฏิเสธแบบจริงจังแต่เอวาก็ไม่ยอมตัดใจได้สักที

"ตัดใจจากพี่ได้แล้ววาเด็กน่ารักอย่างเธอหาคนดีกว่าพี่ได้อยู่แล้ว"

"คนที่ดีกว่าพี่มันก็ไม่ใช่พี่นี่แล้วในเมื่อวาชอบพี่ทำไมวาจะต้องไปชอบคนที่ดีกว่าพี่อ่ะ??"

ผมถอนหายใจออกมาเสียงดังพร้อมมองคนตรงหน้าที่ไม่ยอมฟังอะไรเลย ดื้อด้านจริงๆเลยนะ

"เพราะพี่ไม่ยอมเปิดใจให้วาไงถ้าพี่เปิดใจสักหน่อยอ่ะวาคงไม่ต้องมาชอบอยู่แบบนี้หรอก"

"คบไปแล้วไงคบไปแล้วก็ไปไม่รอดอยู่ดีอีกอย่างเธอก็เป็นน้องของเพื่อนพี่พี่คงมองหน้ามันไม่ติดถ้าทำน้องมันเสียใจ"

"แล้วใครเขาคบเพื่อจะเลิกล่ะห๊ะ!"

เอวาตวาดถามเสียงดังพร้อมมองผมอย่างไม่พอใจขณะที่ผมก็ส่ายหน้าไปมาเพราะไม่อยากพูดกับเอวาอีก

"บอกแต่พี่เปิดใจให้แล้วทำไมวาไม่ลองไปเปิดใจให้คนอื่นบ้างล่ะ?"

"พี่เดย์!"

"พี่จะกลับแล้วปล่อยแขนได้แล้ว"

"กลับไปเลยคนใจร้าย"

"แปลกๆแฮะมีเธอคนเดียวเลยที่ว่าพี่ใจร้าย"

ผมมองเอวายิ้มๆจนน้องหน้าเสียเพราะคงเข้าใจที่ผมจะสื่อ ก็เพราะเอวาโดนผมใจร้ายใส่แค่คนเดียวไงละเลยไม่มีใครบอกผมแบบนี้

พรึ่บ!

"พี่เดย์!" เอวาคว้าแขนผมพร้อมดึงให้หันกลับไปเผชิญหน้ากันแถมมืออีกข้างก็จับที่แขนผมแน่น "ถึงพี่จะใจร้ายยังไงก็รัก!"

เอวาพูดจบก็เขย่งขึ้นมาจนใบหน้าเราห่างกันแค่คืบก่อนริมฝีปากบางจะประกบแนบลงบนริมฝีปากของผมและสัมผัสนุ่มๆของริมฝีปากเล็กกว่ามันทำเอาผมชะงักไปทันทีก่อนเอวาจะผละออกไปยืนตามเดิม

"ใจร้ายมาเลยยังไงวาก็ไม่กลัวพี่หรอก"

ผมหรี่ตามองเด็กอวดดีตรงหน้าก่อนจะถอดหมวกตัวเองออกและขยับโน้มใบหน้าลงไปประกบปากจูบลงบนริมฝีปากบางจนเอวาสะดุ้งจนขาอ่อนแต่ผมรวบเอวเธอไว้และดึงเธอเข้าหาตัวจนร่างกายเราสองแนบกันจนชิด

"อื้ออ"

ริมฝีปากบางที่เม้มเข้าหากันแน่นจำต้องเปิดปากอ้าในตอนที่ผมขบกัดที่ริมฝีปากล่างจนผมส่งลิ้นเข้าไปเกาะเกี่ยวดึงดูดจนเกิดเสียงน่าฟังและมันเป็นจูบที่หยาบโลนผมรู้ มันไม่มีอะไรไปมากกว่าการสั่งสอนจนน้องใช้มือตีเข้าที่หน้าอกในตอนที่หายใจไม่ออกผมจึงขยับออกและมองเอวาที่กำลังยืนหอบหายใจด้วยสายตานิ่งเรียบ

"พี่ไม่ใช่คนที่น่าล้อเล่นด้วยหรอกนะ"

ผมพูดจบก็เดินออกมาจากห้องพร้อมสวมหมวกเข้าตามเดิมและตรงกลับคอนโดไปนอนทันที ก็เอามาส่งตามไอ้ลักษณ์ขอแล้วผมก็นอนได้แล้วดิ