EP.2
2243 Words
"ว่าแต่ทำไมไม่โทรบอกพี่บาร์บี้ซื้อข้าวเข้ามาให้อ่ะ"
พี่ลักษณ์เหลือบมองฉันทันทีหลังฉันถามไปแบบนั้นขณะที่กำลังเก็บข้าวของของพี่ลักษณ์ที่กระจัดกระจายให้เข้าที่เข้าทางอยู่
"รึว่าที่ห้องเละแบบนี้เพราะทะเลาะกันอีกแล้วเหรอ?"
"เลิกกันแล้ว"
"ห๊ะ!?"
ฉันขมวดคิ้วมองพี่ลักษณ์ทันทีเพราะพี่บาร์บี้เนี่ยเขาคบมานานสุดแล้วนะ จะหกเดือนแล้วมั้งหลังเปิดตัวว่าคบกันแถมยังเป็นเพื่อนกันมาก่อนหน้านั้นอีก
"ทำไมถึงเลิกล่ะพี่?"
"พี่ทำไม่ดีน่ะ ก็คนแย่น่ะนะใครจะอยากอยู่ด้วย"
"ไปทำอะไรไม่ดีมา?"
พี่ลักษณ์มองหน้าฉันเหมือนไม่อยากพูดให้ฟังแต่ยังไงเขาก็เป็นพี่ฉันไหม แล้วที่ถามเนี่ยก็เพราะไม่ห่วงตัวพี่ลักษณ์เองด้วย ถึงว่าช่วงนี้เมาเหล้าบ่อยๆอ่ะ
"แอบมีกิ๊ก"
"นิสัยเสียพี่บี้เธอก็ออกจะน่ารักขนาดนั้น"
"ก็รู้แหละแต่ทำไงได้"
"ไปง้อสิ"
"ไม่มีหน้าไปง้อหรอก" พี่ลักษณ์วางช้อนที่ซดน้ำข้าวต้มจนเหลือแค่ก้นชามไว้ที่ถ้วยก่อนหันมามองฉัน "พี่ไปนอนกับเพื่อนบี้อ่ะแล้วโดนจับได้"
"โอ๊ยพี่ลักษณ์!"
"เออรู้ว่าเหี้ยแต่ตอนนั้นเมาแล้วนึกว่าเพื่อนบี้เป็นบี้อ่ะ"
"แล้วคือรู้ว่าตัวเองเมาแล้วขี้เอาไปทั่วยังไม่หยุดเป็นขี้เมาอีกนะพี่ลักษณ์..วาไม่แปลกใจเลยที่พี่บี้จะเลิกอ่ะ"
ฉันถอนหายใจออกมาเบาๆไม่คิดจะเข้าข้างอะไรพี่ตัวเอง ผิดก็ว่าไปตามผิดอ่ะแล้วนี่ไปทำเขาแสบด้วยนะ
"รู้แล้วว่าผิดนี่สำนึกผิดอยู่"
"แต่ก็จะไม่กลับไปง้อพี่บี้?"
"ไม่ว่ะจริงๆตอนเป็นเพื่อนกับบี้มันดีกว่าตอนเป็นแฟนเยอะเลย"
"อย่าไปพูดให้ใครฟังนอกจากวานะเพราะคนอื่นนี่ด่าพี่เละแน่"
"จริงนะวาคนบางคนอ่ะตอนเราเห็นเขาแบบไม่สนิทนี่อีกคนพอสนิทนี่อีกคนแล้วบี้อ่ะไม่ไหวตามทุกเรื่องถามทุกคน...จำได้ป่ะตอนที่พี่ไปดูว่าตอนวาป่วยอ่ะแม่งมาหึงกูกับน้องแม่งบ้าไปแล้ว"
"อืมๆไม่ต้องพูดแล้วๆเข้าใจแล้วว่าอยากเลิกจริงๆ"
"เออ แต่ก็ผิดจริงแต่ก็เลิกแล้วตอนนี้โสดเต็มตัวเอากับใครก็ไม่ผิด"
"ป้องกันด้วยนะคะเดี๋ยวได้เป็นคุณพ่อวัยใสน๊า"
"ดะตบปากแตกเลยนี่"
ฉันหัวเราะเบาๆก่อนจะเดินเอาเครื่องดูดไปเก็บและเดินกลับมาหยิบกระเป๋าตัวเองมาสะพาย
"ไปก่อนนะ"
"ไปหาเพื่อนเหรอ?"
"กลับห้องไปตัดวิดิโอสิไปหาทำไมเพื่อน"
"ก็เพราะงี้ไงถึงเอาแต่ตามไอ้เดย์ต้อยๆหัดหาเพื่อนบ้างวา"
พี่ลักษณ์ขมวดคิ้วมองตามฉันที่กำลังเดินไปที่ประตูจนฉันต้องขมวดคิ้วหันมองพี่ชายตัวเองอย่างงงๆ
"เพื่อนหายากแต่แฟนอ่ะวารู้อยู่แล้วว่าต้องเป็นพี่เดย์แน่วาเลยต้องตามพี่เดย์ต้อยๆไง"
"โอ๊ย มันไม่ชอบเด็ก"
"เด็กแต่เด็ด"
"เอวา!"
"หยอกๆ จะกลับแล้วน้องจี้รอกินข้าวอยู่"
"เออ รีบไปเอาใจมันซะไอ้แมวผีน่ะ"
"แมวจี้ไม่ใช่แมวผี"
ฉันถลึงตามองพี่หลังเขามาพูดให้แมวสุดรักสุดห่วงของฉันก่อนฉันจะเดินมาขึ้นลิฟต์ลงจากตึกที่พี่ลักษณ์อยู่ไปขึ้นอีกตึกข้างๆกันซึ่งมันก็เป็นคอนโดในเครือเดียวกันแหละแต่แค่คนละตึกเพราะฉันกับพี่ไม่อยากอยู่ตึกเดียวกัน จริงๆไม่อยากอยู่คอนโดแถวเดียวกันด้วยซ้ำแต่แม่ขอไว้..แม่ขอคือห้ามปฏิเสธเพราะถ้าพ่อรู้จะอดได้ตัง
แกร๊ง
"แม่มาแล้วว"
เหมี๊ยว!
ฉันยิ้มกว้างมองจี้ที่วิ่งกระโดดขึ้นชั้นวางรองเท้าของฉันมาให้ฉันลูบหัวก่อนแมวสีส้มตัวอวบจะขยับยืนสองขาให้ฉันอุ้มขึ้นพาดไหล่ตัวเองเดินเข้าห้องอย่างอารมณ์ดีก่อนฉันจะยิ้มบางๆมองจ๋าแมวสีขาวขนฟูเพศเมียอีกตัวที่นอนขดอยู่บนที่นอน
"จ๋าแม่กลับมาแล้วนะคะไม่ต้อนรับเลยเรานี่"
มี๊...
จ๋าลืมตาหาวพร้อมเหยียดตัวก่อนฉันจะก้มลงไปหอม
"หิวข้าวรึยังคะเด็กดีของแม่?"
เหมี๊ยวว
"หิวแล้วเหรอหิวข้าวสิเนาะ"
ฉันขยับใบหน้าซุกไซร์เข้าตามขนนุ่มๆของน้องจี้ก่อนจะวางกระเป๋าตัวเองลงและเดินไปเทข้าวให้แมวทั้งสองและเดินมาจัดของออกจากกระเป๋าวางให้เป็นระเบียบตรงตู้เก็บก่อนจะเดินไปรดน้ำต้นไม้ตรงระเบียงและเดินกลับเข้ามาเปิดเพลงคลอเพื่อเริ่มทำงานพร้อมๆกับลูกชายตัวเองที่เดินมาคลอเคลียที่ขา
"อิ่มแล้วเหรอครับ?"
เหมี๊ยว..
"เดี๋ยวแม่จะทำงานนะคะไปเล่นกับจ๋าก่อนนะ"
ดูแล้วเหมือนจะเล่นจนเบื่อแล้วไม่ก็จ๋าไม่ยอมเล่นกับจี้เพราะห่วงนอนมากกว่าเล่นอ่ะ
"น่าสงสารจริงๆมาๆปล่อยจ๋านอนไปเราไปทำงานกับเถอะ"
ฉันอุ้มจี้มาวางบนโต๊ะคอมก่อนจะสวมแว่นและเริ่มตัดต่อวิดิโอบ้างแล้วก็เล่นกับจี้บ้างและนานๆจ๋าก็เดินมาคลอเคลียก่อนนอนเฝ้าส่วนจี้นี่พลังงานล้นเพราะกวนอย่างเดียว
7.54 PM
ตืด...
ความสั่นของโทรศัพท์ทำให้ฉันต้องเหลือบมองและหยิบโทรศัพท์มากดรับเพราะปลายสายคือปลายเพื่อนของฉันเอง
"ฮัลโหลว่าไงปลาย?"
(คืนนี้เอวาว่างไหมอ่ะ?)
"ทำไมเหรอ?"
(ว่าจะชวนไปดื่ม)
"เราเข้าได้แล้วเหรออายุยังไม่ถึงอ่ะ"
(โหยวาอย่าว่างั้นงี้เลยเราเนี่ยไปออกบ่อยไม่เห็นมีใครห้ามเลย)
ฉันเม้มปากแน่นเพราะไม่อยากไปแต่คือปฏิเสธเพื่อนกลุ่มนี้บ่อยแล้วไง รึจะอ้างว่าจี้ป่วยดี?
(ห้ามปฏิเสธเลยนะเพราะวันเกิดอียิ้มมันวันนี้อ่ะ)
"เหรอ แล้วทำไมไม่ไปกินพวกชาบูกันอ่ะเรารู้จัก..."
(เหล้าอย่างเดียวนาทีนี้ ไปเถอะนะวานะ)
"...ไปก็ได้"
(ดีเลยงั้นว่าโทรจองโต๊ะหน่อยนะร้านเฮียชัยอ่ะวารู้จักแกเป็นการส่วนตัววาก็ขอจองโต๊ะหน้าๆเวทีหน่อยนะ)
"ห๊ะ.."
(ยังไงฝากด้วยเดี๋ยวเจอกันร้านไม่เกินสามทุ่มนะ)
"อ่อ..อือๆ"
ฉันเม้มปากมองหน้าจอโทรศัพท์ที่ดับไปหลังจากปลายวางสายก่อนจะทิ้งตัวลงบนเตียงและนอนมองเพดานนิ่งๆจนจี้กับจ๋าเดินมาล้มตัวนอนข้างๆให้ฉันได้ลูบขน
"จริงๆเขาไม่อยากชวนแม่ไปหรอกแค่ชวนเพราะแม่รู้จักกับเจ้าของร้านเท่านั้นเอง"
จี้ผงกหัวขี้นมามองฉันก่อนจะนอนซบลงที่แขนฉันต่อขณะที่ฉันก็ทำได้แค่นอนถอนหายใจ...เพราะงี้ไงฉันถึงไม่อยากมีเพื่อนเพราะมีแต่คนเข้ามาเพื่อหาประโยชน์เท่านั้นเอง
9.16 PM.
ฉันมองตรงไปที่หน้าร้านเหล้าที่เป็นร้านกึ่งชิลและคลับเพราะมีการแยกโซนไว้ชัดเจนด้วยใบหน้าคิดหนักเพราะตอนนี้มีพนักงานยืนรอตรวจบัตรอยู่ถึงสองคน แล้วคือฉันไม่ได้เตรียมตัวมาเที่ยวอ่ะเลยแต่งตัวช้าส่วนเพื่อนนี่ก็เข้าไปรอด้านในแล้ว
"ขอตรวจบัตร"
คนก่อนหน้าที่เดินเข้าร้านยื่นบัตรให้ก่อนจะเดินเข้าไปด้านในหลังตรวจผ่านส่วนฉันก็กำลังค้นหาบัตรตัวเองไปด้วย
"น้องเอวาเข้าเลยครับเฮียชัยบอกไว้แล้ว"
"เอ่อ.." ฉันเบิกตามองพนักงานร้านก่อนจะผงกหัวให้เขา "ขอบคุณค่ะ"
ต้องรีบเดินเข้าร้านแล้วแหละเพราะคนต่อหลังฉันก็เยอะอ่ะ อ่อเฮียชัยที่ว่าคือรุ่นพี่ของพี่ลักษณ์น่ะนะเป็นพี่รหัสที่สนิทกับพี่ลักษณ์มากๆเลยฉันเลยได้รู้จักไปด้วย
"วามาช้ามาก!!"
ฉันยิ้มให้ปลายหลังเดินมาถึงโต๊ะที่ตอนนี้มีคนนั่งรวมกันที่โต๊ะเกือบสิบคนได้ คนเยอะอยู่แต่ดีหน่อยที่เรามานั่งกันฝั่งนั่งชิลไม่งั้นมีโดนเขม่นแน่
"โทษทีนี่ก็รีบสุดๆแล้วนะ"
"กินๆ"
"มันเพียวเลยไม่ใช่เหรอ?"
"คนมาช้าต้องกินน๊า"
ทั้งกลุ่มหันมาเชียร์ฉันที่เพิ่งนั่งให้กินทันทีจนฉันต้องรับแก้วเหล้าเพียวๆมาถือและกระดกดื่มรวดเดียวจนหมดซึ่งรสชาติบาดคอของมันทำเอาฉันแทบจะอาเจียนออกมาทางเดิมถ้าปลายไม่เอาน้ำหวานมาให้กินต่อ
"เริดด ยูทูบเบอร์เบอร์หนึ่งของเรา!"
ฉันยิ้มแห้งและหันหน้าหนีไปสูดลมหายใจเข้าปอดแรงๆสองสามทีจนมันดีขึ้นแล้วหันมาคุยกับเพื่อนต่อ จริงๆก็นั่งฟังเขาคุยกันน่ะนะเพราะในนี้ฉันก็รู้จักแค่ปลายกับเจ้าของวันเกิดอ่ะ
"เอวาโอเคไหมเนี่ยแก้มแดงหมดแล้ว"
เสียงของคนที่นั่งข้างๆทำให้ฉันต้องหันมองก่อนจะเจอกับเพื่อนผู้ชายอีกคนที่นั่งอยู่ จำได้ว่าเขาร้านเชคเดียวกันบ่อยๆนะคนนี้
"โอเคๆแก้มเราเป็นงี้ตลอดแหละเวลาดื่มน่ะ"
"เหรอ น่ารักดีเนาะปกติก็น่ารักอยู่แล้วก็เถอะ"
ฉันยิ้มให้เขาก่อนจะหัวเราะเบาๆเพราะไม่รู้จะตอบยังไง
"ขอบคุณนะที่ชม"
"เราชื่อเปอร์นะแนะนำก่อนเลยเผื่อเอวาไม่รู้จัก"
"เราคุ้นหน้าอยู่ เปอร์ก็เรียนเอกเดียวกับเราเหรอ?"
"ใช่ๆตอนเทอมก่อนยังได้อยู่กลุ่มเดียวกันอยู่เลย"
"่อ่องี้นี่เองวาจำได้รางๆ"
"แล้วช่วงซัมเมอร์นี้สนใจจะไปค่ายไหนเป็นพิเศษไหม"
ฉันพยักหน้าและคุยเรื่องค่ายกับเปอร์แทนและเขาเป็นคนคุสนุกนะแถมยังเป็นคนที่ไปค่ายบ่อยด้วยเขาเลยแนะนำได้เยอะจนวงพี่ลักษณ์ขึ้นนี่แหละฉันถึงได้หยุดพูดกันเพราะเสียงกรี๊ดของคนที่มามันกลบ
เคยบอกไปยังว่าพี่ลักษณ์เล่นดนตรีกลางคืน ถึงจะไม่ได้เล่นบ่อยเพราะต้องเรียนด้วยจนรับงานน้อยแต่แฟนคลับไม่ได้น้อยลงเลยนะเพราะกลุ่มวงของพี่ลักษณ์หน้าตาดีทุกคน ในวงมีพี่ลักษณ์ที่ร้องนำกับเล่นกีตาร์ พี่ดีเดย์ตีกลอง พี่ช้างเบส พี่โซ่ลีดกีตาร์ แล้วก็พี่ยิปโซผู้หญิงคนเดียวในกลุ่มที่เล่นคีย์บอร์ด
เก๋ไหมล่ะพี่ฉันนี่ถ้าไม่มีพี่ดีเดย์ที่หน้าตาดีสุดวงคงไม่ปังอ่ะ...หยอกนะจริงๆพวกเขาไม่ได้มีดีแค่หน้าตาเพราะฝีมือก็เคยพากันได้รางวัลใหญ่ของประเทศเช่นกัน
"คืนวันศุกร์แบบนี้ทั้งอยากเศร้าและอยากเมาเลยใช่เปล่า?"
ฉันหัวเราะเบาๆกับคำพูดของพี่ตัวเองหลังเขาจัดเครื่องดนตรีเสร็จก่อนฉันจะมองเลยไปที่พี่ดีเดย์ที่เดินขึ้นเวทีด้วยกางเกงยีนส์สีดำขาดเข่าและเสื้อยืดสีดำพร้อมหมวกดำและใช่ดำไปทั้งตัวยกเว้นผิวเขาอ่ะ พี่เดย์ตัวขาวมากนะขาวกว่าฉันอีกมั้ง
"กรี๊ดดังแบบนี้คือไม่ต้องขอเสียงคนอกหักแล้วล่ะเนาะเพราะเหล้าเข้าปากคงอกหักกันเป็นแถบ"
กรี๊ด!!
เสียงทุ้มของกลองดังขึ้นเป็นจังหวะเพื่อบอกลูกค้าว่าวงพวกเขาพร้อมแล้วสำหรับการเล่นเพลงซึ่งพี่ดีเดย์เขาเก่งมากนะสำหรับการควบคุมจังหวะของเพลง เห็นแล้วคืออยากเป็นแฟนมือกลองเลยเนี่ย
"วงพี่ของเอวานี่เท่ห์มากเลยนะขนาดเล่นแค่ไม่กี่ร้านก็มีคนตามเป็นแสน"
"จริงๆ นักร้องก็โซฮอตมือเบสมือกีตาร์ก็งานดีแถมยังมีมือกลองที่โคตรจะหล่ออีก...งานศพกูจ้างวงนี้ไปเล่นให้หน่อยนะกูคงได้ตายตาหลับอ่ะ"
ฉันหัวเราะคำพูดของเพื่อนตัวเองก่อนจะนั่งฟังพี่ตัวเองร้องไปเรื่อยส่วนมากก็เพลงเศร้าแหละตามประสา
"เมื่อกี้เหมือนพี่ลักษณ์มองมาทางเอวาเลยนะ"
ฉันเลิกคิ้วมองเปอร์ที่กระซิบบอกก่อนจะมองพี่ตัวเองที่ตอนนี้กำลังนั่งร้องเพลงแต่สายตากำลังจ้อมเขม็งมาที่ฉันอยู่
"ตายแล้วเปอร์วาลืมบอกพี่ลักษณ์!"
ฉิบหายๆ แล้วตอนนี้พี่ช้างลีดของวงกำลังยืนขำฉันด้วยนะหลังจากฉันรู้ตัวว่าโดนเห็นแล้วอ่ะโอ๊ยแม่ด่าแต่พี่ว่าขี้เหล้าส่วนตัวเองกลับมานั่งกินเองเนี่ยนะ เอวาเอ๊ยคำด่าเข้าตัวก็วันนี้เนี่ยแหละ
- Writer
