เช้าวันต่อมา...
แอร๊ด~ เสียงเปิดประตูดัง สร้างความประหลาดใจแก่บุคคลในห้อง ตอนมิเกลกำลังเดินออกจากห้องน้ำมา ส่วนเปเปอร์ช่วยประคองจับเสาน้ำเกลืออยู่เคียงข้าง หลังเข้าไปช่วยคนเจ็บเช็ดตัว ทั้งที่โดนไล่ให้เฝ้าด้านนอก นิสัยเอาแต่ใจไม่ฟังเสียงห้ามปราม ดื้อรั้นเพียงอยากอยู่ใกล้หญิงสาว
แต่ทั้งคู่ดันตะลึงกว่านั้น เพราะไม่ใช่พยาบาลที่สงสัย กลายเป็นพ่อแม่ของชายหนุ่มนั่งรอตรงโซฟาอยู่ก่อนแล้ว ไม่ส่งเสียงเอ่ยบอกอะไร ดูจากสีหน้าก็คงนานพอที่ได้ยินเสียงร่วมเกมส์รักกันเมามันส์
"สวัสดีดีค่ะคุณลุงคุณป้า" เธอเคยเจอพ่อแม่เปเปอร์บ่อยครั้งในงานเลี้ยง รีบยกมือไหว้นอบน้อมเรียกรอยยิ้มปากหยักกว้าง ช่วยประคองคนเจ็บไปนั่งโซฟาตัวตรงข้าม ซึ่งเธอไม่ได้แสดงอาการอะไร มีแต่เขาต่างหากออกอาการมากไปเอง
"เรียกป๊าม๊าเลยเกลลูก ถ้าเจ้าเปอร์เอาใจซะขนาดนี้" ผู้เป็นแม่ยิ้มหยอกกับสามี ยิ่งทำให้หญิงสาวใบหน้าเห่อแดงด้วยอาการเขินอาย หย
