"บอกให้ออกไปไง!"
"พ่อก็ไม่อยู่คอยตามใจแล้ว เลิกนิสัยแบบนี้สักทีเถอะพี่เกล มันน่าเบื่อนะรู้ป่ะ" น้องสาวยังแข็งกร้าว เชิดหน้าเถียงสู้ ทุกอย่างที่เคยเป็นของพี่สาว เธอแย่งมาได้หมดแล้ว นับประสาอะไรจะเกรงกลัวต่อไป
"ไม่ออกใช่ไหม"
หมับ! ร่างอรชรกระโดดลงจากเตียงทันที พุ่งหาราเอลกำเข้าคอบีบแน่นด้วยอารมณ์โกรธจัด ไม่สนใจว่าเข็มสายน้ำเกลือหลุดออกจากมือแล้ว เลือดสีสดหยดลงพื้นไร้ความเจ็บ แววตาเยือกเย็นไม่ทนอีกต่อไป
"อย่าบังอาจพูดชื่อพ่อ" สองขาน้องสาวเกือบลอยเหนือพื้น สีหน้าเปลี่ยนแดงอมม่วงจัด ดีดดิ้นหวังหลุดพันธนาการ แต่ยังสู้แรงพี่สาวไม่ได้
"เกลปล่อยน้องเดี๋ยวนี้!น้องจะตายอยู่แล้วเกล" ผกามาศจับแขนเรียวมิเกล เขย่าแรงเพื่อให้ยอมปล่อย น้ำตาที่กลั้นไว้นัยน์ตากลม พรั่งพรูไหลรินลงแก้ม สลัดแขนเหวี่ยงร่างน้องสาวกระเด็นไปชนกับโต๊ะอาหาร ถ้วยชามล่วงหล่นแตกกระจาย ผู้เป็นแม่รีบวิ่งช่วยประคองราเอลลุกยืนขึ้น
"คน
