ภายในห้องเก็บหีบไม้ที่มีมากกว่าสิบใบ ยามนี้มันบรรจุเพียงผ้าไหมที่ถูกเอาออกมากองเรียงรายเท่านั้น คนสนิทของจิ่งอ๋องรีบรื้อค้นพื้นหีบทันที แต่มันกลับไม่มีชั้นเหมือนในคราแรก ทุกอย่างดูว่างเปล่า ต่างจากตอนที่พวกเขาแอบเข้ามาตรวจค้นเป็นอย่างมาก
“ข้าบอกแล้วว่ามันเป็นแค่ผ้า ไยถึงไม่เชื่อ” ชายฉกรรจ์ที่โวยวายคราแรกเอ่ยขึ้น และดูเหมือนเขาจะไม่ยอมที่มีคนเข้ามาก่อกวนเช่นนี้ “ใต้เท้าข้าน้อยขอร้องเรียนได้หรือไม่ นายท่านของข้าน้อยซื่อสัตย์สุจริต แต่กลับถูกท่านอ๋องใส่ความเช่นนี้มันช่างไม่ยุติธรรมกับคนต้อยต่ำเช่นเราเลย”
ชายฉกรรจ์ที่เฝ้ายามส่งเสียงคร่ำครวญออกมา ประหนึ่งว่าตนนั้นถูกรังแกหนักหนาสาหัส ยิ่งไปกว่านั้นยามนี้มีชาวเมืองที่ทยอยกันกลับมาพบเห็นเข้า จึงเกิดเสียงซุบซิบนินทาตามมาให้ได้ยิน
คนสนิทของจิ่งอ๋องต่างก็พากันหน้าถอดสี เพราะดูท่าพวกตนจะถูกหลอกให้มาติดกับตั้งแต่แรก ไม่รู้ว่าใครที่ทำเรื่องเช่นนี้ “
