ดวงตาคมกริบตวัดมองตามรถหรูที่เลื่อนออกไปเมื่อครู่พลางกระแทกลมหายใจออกมาหนักๆ ลิ้นสากดันเข้าหากระพุ้งแก้มก่อนที่ท่อนแขนแกร่งจะคลายจากร่างบางทันที
“พี่ทายคะ….”
“เลิกพูดมาก น่ารำคาญ”
“อะไรนะคะ” น้ำตาลเงยหน้ามองที่ใบหน้าหล่อเหลาอย่างงุนงง ตอนแรกก็ยังดีๆ อยู่เลย ทั้งยิ้มให้ ทั้งพูดกับเธอเพราะมาก อยู่ดีๆ เขาก็มาเปลี่ยนไป มันปุบปับจนเริ่มงง
“กลับ”
“อะไรนะคะ ไหนพี่ทายบอกว่าเราจะค้างด้วยกันที่นี่ไงคะ”
“อยากอยู่ก็อยู่คนเดียว” เพทายตอบกลับอย่างไร้เยื่อใยก่อนจะหันกลับแล้วเดินไปที่รถของตัวเองทันที
“เดี๋ยวค่ะพี่ทาย รอน้ำตาลด้วย” ร่างเล็กรีบวิ่งตามทันที เธอไม่ยอมถูกทิ้งให้อยู่ที่นี่คนเดียวแน่ๆ พอวิ่งตามจนทันมือเล็กก็คว้าแขนเขาไว้หวังจะรั้งเขาอีกครั้ง
“คืนนี้เราค้างที่นี่กันดีไหมคะพี่ทาย”
“ถ้าเธออยากอยู่ก็อยู่ไปคนเดียว”
“แต่ตอนแรกเราไม่ได้ตกลงกันไว้แบบนี้นะคะ”
“อย่ามาทำตัวน่ารำคาญ ถ้าวุ่
