ใกล้มืดแล้ว มนต์มีนาเลยเตรียมจะกลับคอนโด ตั้งใจว่าจะกลับไปทำของอร่อย ๆ เผื่อว่าพิชยะไม่ได้ทานอะไรมาจากโรงพยาบาลจะได้กินอาหารฝีมือเธอ
นึกขึ้นได้ว่ามีหนังสือเรียนที่ต้องเอากลับไปด้วยเพื่อใช้ประกอบการฝึกงานจึงขึ้นไปบนห้อง และตั้งใจว่าจะอาบน้ำเปลี่ยนชุดใหม่ เพราะก่อนหน้านี้เธอทำน้ำส้มคั้นหกใส่ตัวเองจนมีคราบเลอะ
มนต์มีนาเปิดประตูเข้าไปในห้องนอนของตัวเอง วางกระเป๋าใบย่อมลงบนปลายเตียงแล้วก้าวเข้าไปในห้องน้ำโดยไม่ได้ปิดประตู
ร่างเล็กในชุดเดรสสีขาวเดินไปหยุดอยู่หน้ากระจก ปล่อยหางม้าที่รวบไว้ด้านหลังออก เรือนผมดำขลับยาวสยายทิ้งตัวลงกลางแผ่นหลัง เดรสสีขาวร่วงหล่นลงบนพื้น โน้มตัวลงถอดชุดชั้นในชิ้นบนและล่างออก
ไม่รู้ตัวเลยว่ากำลังถูกใครคนหนึ่งที่มองมา ดวงตาคู่นั้นวูบไหวกับภาพที่เห็น แม้จะมีม่านโปร่งขวางกั้น พิชยะก็ยังจดจำรายละเอียดทั้งหมดได้
ทุกส่วนโค้งเว้าของเธอ ทุกตารางนิ้วของผิวเนื้อผุดผ่อง จ
