ท่ามกลางบรรยากาศอันน่าอึดอัด มนต์มีนายังคงนั่งเงียบ ก้มหน้าก้มตาฝืนกินข้าวแทบไม่ลงคอ เห็นพิชยะยิ้มให้กับรสสรา ผู้หญิงที่คู่ควรจะเป็นเจ้าสาวของเขา ความรู้สึกไร้ค่าก็โถมทะลักเข้ามาในจิตใจของเธอ ท่าทีเย็นชาที่พิชยะแสดงออก เป็นอาวุธไร้รูปร่างที่เชือดเฉือนหัวใจของเธอได้ดีกว่าคมมีดใด ๆ
เขาไม่แม้แต่จะปรายตามองมาที่เธอด้วยซ้ำ อย่าว่าแต่เคยนอนร่วมเตียงกัน เขาทำเหมือนไม่เคยรู้จักเธอมาก่อน
พอได้แล้วมีน เลิกคิดเกี่ยวกับผู้ชายคนนี้ได้แล้ว เลิกทำตัวน่าสมเพชสักที
หลังจากทานมื้อค่ำและพูดคุยในฐานะผู้ใหญ่ของฝ่ายเจ้าบ่าวเจ้าสาวครอบครัวของรสสราก็เดินทางกลับ
มนต์มีนาปลีกตัวเข้ามาช่วยงานในครัว งานที่เธอถนัดมากกว่านั่งปั้นหน้าอยู่ท่ามกลางบรรยากาศชื่นมื่นของเขา
คว่ำจานชามที่ล้างเสร็จแล้วมนต์มีนาก็ถอดผ้ากันเปื้อนออก มองดูนาฬิกาที่ผนัง ได้เวลาที่เธอต้องกินยาบำรุงแล้วจึงขึ้นมาเอาบนห้อง แต่กลับเห็นร่างสูงใหญ่ยื
