ห้องพักพิเศษในโรงพยาบาล
เสียงเครื่องวัดชีพจรดัง ติ๊ด~ ติ๊ด~ สม่ำเสมอ ธีร์ยังคงนอนนิ่งสงบด้วยใบหน้าที่ซีดเซียว เขาถูกย้ายให้ออกมาอยู่ในห้องพักพิเศษที่ญาติสามารถมาคอยเฝ้าดูแลได้แล้ว ถึงแม้อาการจะดีขึ้นมากแต่เขาก็ยังไม่มีวี่แววว่าจะลืมตาขึ้นมาเลย
จากวันที่เกิดอุบัติเหตุ จนกระทั่งตอนนี้ มันก็หลายวันแล้ว
ขนมหวาน นั่งเฝ้าอยู่ข้างเตียงไม่ห่างสายตานั้นเต็มไปด้วยความห่วงใย และความหวังที่เขาจะฟื้นขึ้นมาในเร็วๆ นี้ ตอนกลางวันเธอจะคอยดูแลเขาอยู่ที่นี่ ตกเย็นก็จะกลับไปเลี้ยงลูกอยู่ที่เพ้นท์เฮ้าส์ เพราะเขายังเด็กเกินกว่าที่จะมาคลุกคลีอยู่กับโรงพยาบาล และเธอก็ไม่อยากให้ลูกเสียงดังรบกวนด้วย
ลูกน้องของธีร์ยืนเฝ้าอยู่หน้าห้องสองสามคนผลัดเปลี่ยนกันอยู่ทุกวันเช้าเย็น สีหน้าเคร่งขรึมอย่างกับกำลังรักษาหัวหน้าแก๊งไว้ทั้งชีวิต เพราะขนมหวานได้ยินแว่วๆ มาจากคนสนิทว่า รถพ่วงคันนั้นไม่ได้เสียหลัก แต่ตั้งใจที่จ
