สานสัมพันธ์(รัก)วิศวะร้าย

ตอนที่ 11 เอาคืน

#เช้าวันถัดมา

"อึกอืม..."

"ตื่นแล้วเหรอครับ ผมทำพี่ตื่นหรือเปล่า?" เสียงทุ้มเอ่ยถาม ก่อนจะเดินมานั่งลงข้างๆ เตียงทั้งที่ยังแต่งตัวไม่เสร็จ มือหนาจับใบหน้าของหญิงสาวที่เพิ่งตื่นลูบเบาๆ ด้วยความอ่อนโยน

"ไปทำงานเหรอ?"

"มีเรื่องต้องจัดการนิดหน่อยครับ"

"อือ ไปเถอะ ฉันยังอยากนอนต่อ" หญิงสาวพูดด้วยเสียงงอแง ก่อนจะพลิกตัวหนีไปอีกฝั่ง

"ครับ นอนต่อเถอะครับ เสร็จแล้วเดี๋ยวผมรีบกลับมานะครับ"

"อือ..."

"สักพักผมจะให้แม่บ้านขึ้นมาปลุกนะครับ พี่ต้องกินข้าวนะครับ มียาบำรุงต้องกินด้วย"

"โอเครู้แล้ว"

ชายหนุ่มไม่ได้ถามต่อ เพราะถ้าหากถามมากกว่านี้เธอคงได้หงุดหงิดใส่เขา จึงปล่อยให้เธอนอนหลับต่อ ส่วนตัวเองนั้นก็ไปจัดการธุระบางอย่างที่ต้องทำ และต้องไปด้วยตัวเองเท่านั้น

*********************

ณ โกดังร้าง เสียงกรีดร้องแผดดังลั่นกังวานไปทั่วบริเวณพื้นที่ร้างที่ไร้ผู้คนอาศัยอยู่ ร่างของชายหนุ่มที่เคยเป็น "อดีต" คนรักของขนมหวาน นอนดิ้นพล่านอยู่กับพื้น มือข้างหนึ่งถูกบิดงอผิดรูปอย่างโหดเหี้ยม

ธีร์ยืนอยู่เหนือร่างนั้น มองอีกฝ่ายด้วยสายตาที่ดุดันแข็งกร้าวและริมฝีปากเหยียดยิ้มบางๆ ที่ไม่อาจบอกได้ว่านี่เป็นความสุขหรือความบ้าคลั่งกันแน่

แต่ที่แน่ๆ เขามาเอาคืนคนที่มันทำให้คนรักของเขาในตอนนี้ต้องเจ็บตัว

"อึกอ๊ากก!!! ไอ้เหี้ย มึงทำอะไรกู อ๊ากก!!"

"จำเอาไว้…" ชายหนุ่มเอ่ยขึ้นด้วยประโยคที่ชัดถ้อยชัดคำ

"มือข้างนี้ของแก มันจะไม่มีวันกลับมาใช้ได้อีกแล้ว ถือซะว่าเป็นราคาที่แกกล้าทำให้คนของฉันต้องเจ็บตัว"

"ใครวะ! คนของมึง กูไม่รู้จักโว้ยยย กูไม่เคยทำอะไรใคร!!"

"ทำเหี้ยจนจำไม่ได้เลยหรือไงวะ ก็ผู้หญิงท้องคนนั้นไง"

"ขะ ขนมหวาน?"

"นั่นเมียกับลูกกู..."

เขากดส้นรองเท้าลงบนแขนของชายคนนั้นอย่างจงใจ ทำให้เสียงร้องโหยหวนดังก้องขึ้นมาอีกครั้ง ก่อนที่ร่างสูงจะก้มลงอย่างช้าๆ ใช้สายตาที่เย็นเยียบบ้าคลั่งอย่างน่ากลัวจ้องเขม็งใส่ราวกับว่าพร้อมเอาชีวิต

"ถ้ายังไม่หยุดวุ่นวาย…คราวหน้า ฉันจะไม่แตะต้องแค่ข้อมือสกปรกนี่ แต่จะเป็นชีวิตห่วยๆ ของแกทั้งชีวิต ที่ฉันจะมาเอาไปเอง"

ความเงียบปกคลุมไปชั่วขณะ ธีร์ยกเท้าขึ้นก่อนจะรับผ้าผืนเล็กๆ เช็ดคราบเลือดที่ติดอยู่กับรองเท้าราคาแพงออกอย่างไม่แยแส ก่อนจะโยนลงพื้นด้วยความดูถูกและเดินออกไป

"ให้จัดการยังไงกับมันต่อดีครับ ฆ่าเลยดีไหมครับ"

"ไม่ต้อง กระทืบมันแล้วก็เอาไปทิ้งไว้ตรงจุดที่คนมองเห็นได้"

"ครับนาย"

จากนั้นอดีตแฟนของขนมหวานก็ถูกลูกน้องของมาเฟียหนุ่มรุมกระทืบจนเอาชีวิตแทบไม่รอด ก่อนที่จะถูกนำไปทิ้งไว้ที่ป่าข้างทางตามคำสั่งของเจ้านาย

#เวลาต่อมา

"กลับมาแล้วครับ" ชายหนุ่มเดินเข้ามาด้วยท่าทางอารมณ์ดี ในมือก็ถือขนมหวานของโปรดของเธอที่แวะซื้อมาด้วย

ขนมหวานหันกลับไปมองแต่ก็ไม่ได้ตอบรับอะไร เธอมองอีกฝ่ายด้วยสายตาที่เรียบนิ่งเหมือนเฉกเช่นทุกวัน แต่ก็ไม่ได้ลืมว่าเมื่อคืนเกิดอะไรขึ้นบ้างระหว่างเธอและเขา

"เอาขนมไปจัดใส่จานมาให้นายหญิง"

"ค่ะ"

"พี่คร้าบ กินข้าวแล้วหรือยังคร้าบ กินยาหรือยัง" ธีร์เดินเข้าไปนั่งลงข้างๆ ก่อนจะออดอ้อนคลอเคลียเหมือนหมาน้อยอ้อนเจ้านาย

"เป็นอะไรของนาย?"

"หืม?"

"ดูแปลกๆ นะ"

ปกติเวลาอยู่ด้วยกันเขาก็ดูเป็นคนอารมณ์ดีอยู่แล้วแหละ แต่วันนี้มันผิดปกติไม่เหมือนกับทุกวัน เพราะเขาดูอารมณ์ดีเป็นพิเศษเลย อย่างกับว่ามีเรื่องอะไรดีๆ เกิดขึ้น

"เปล่านี่ครับ ก็ปกติ"

"ไม่ปกติหรอก"

"สงสัยเมื่อคืน...ได้ปลดปล่อยล่ะมั้งครับ ผมก็เลยอารมณ์ดี"

"......" พอได้ยินอย่างนั้นใบหน้าสวยก็เห่อร้อนขึ้นมาทันที ตามด้วยแก้มค่อยๆ แดงเรื่อขึ้นมาราวกับคนที่กำลังเป็นไข้ไม่สบาย

"เราไปเที่ยวกันไหมครับ"

"ชวนเที่ยวอยู่นั่นแหละ ไม่ไปเรียนหรือไง"

"ไม่เป็นไรครับ จบช้าก็ไม่เป็นไร ผมมีงานทำแล้ว เลี้ยงพี่ได้อยู่แล้วครับ"

"ความคิดแปลกๆ นะนายน่ะ"

"แล้วทำไมผมต้องเหมือนคนอื่นด้วยครับ ในเมื่อผมก็เป็นผม"

"ไปไหนมา ทำไมกลับเร็วจัง"

"ไปจัดการธุระอะไรมานิดหน่อยครับ ตอนนี้เรียบร้อยแล้ว"

"อ๋อ..."

เธอพยักหน้ารับแต่ก็ไม่รู้หรอกว่าธุระที่ว่าของเขามันคือเรื่องอะไร แต่ก็คิดว่ามันไม่เกี่ยวอะไรกับเธอ ก็ไม่จำเป็นต้องซักไซ้ถามเขาหรอกว่าเรื่องอะไร

"กินขนมสิครับ ร้านนี้อร่อยนะครับ ผมแวะซื้อมาให้"

"ขอบใจ"

"ข้อมือพี่ ยังเจ็บหรือเปล่าครับ?"

"หือ? ไม่หรอก" ขนมหวานยกแขนขึ้นเพื่อดูข้อมือของตัวเอง มันยังมีรอยแดงๆ อยู่นิดหน่อย แต่ก็ไม่ได้เจ็บอะไรแล้วล่ะ "ไม่เจ็บแล้ว"

"ฟู่ว ~ หายไวไวนะครับ" ธีร์เป่าลมเบาๆ ตรงข้อมือของเธอ ทำเอาขนมหวานตกใจจนรีบชักมือกลับ

"นะ นายทำอะไร?"

"เป่าไงครับ ไม่เคยหรือไงครับ เวลาเจ็บตัวผู้ใหญ่มักจะเป่าเบาๆ แล้วก็พูดว่า เพี้ยงเดี๋ยวก็หาย"

"หึหึ นายเคยด้วยเหรอ" ขนมหวานหัวเราะเบาๆ เพราะตลกกับการกระทำของอีกฝ่าย ไม่เคยเห็นเขาเป็นแบบนี้เลยสักครั้ง ก็เลยรู้สึกไม่ชินสักเท่าไหร่

"ต่อไปนี้ ถ้าใครทำอะไรไม่ดีกับพี่ พี่ต้องบอกผมนะครับ แค่ถลอกหรือรอยแดงก็ต้องบอกผม"

"แต่ฉันไม่ใช่เด็กนะ"

"ไม่ใช่เด็กก็ต้องบอกครับ เข้าใจหรือเปล่าครับ"

"....." ขนมหวานเผลอพยักหน้า เธอทำไปแบบไม่รู้ตัว แต่ก็ไม่รู้ด้วยว่าทำไมเธอถึงต้องตอบรับเขา แต่สายตานั้นมันเหมือนกำลังจ้องเพื่อสะกดจิตเธอยังไงไม่รู้สิ

"ผมเป็นห่วงนะครับ ทั้งพี่แล้วก็ลูกเลย"

"ฉันถามอะไรหน่อยสิ"

"ว่ามาครับ"

"นายกับฉันเราเพิ่งเจอกันครั้งเดียวเอง ทำไมนายถึง..." ขนมหวานเงียบไปเพราะพูดไม่ถูก แต่มันเป็นสิ่งที่เธออยากรู้เอามากๆ

การเจอกันตอนนั้นมันเป็นครั้งแรกและหลังจากนั้นก็ไม่ได้เจอกันอีกเลย จนกระทั่งเธอท้องและก็ไม่รู้ด้วยว่าเขารู้เรื่องนี้ได้ยังไง สุดท้ายมันก็เลยลงเอยแบบนี้โดยที่เธอยังไม่รู้เหตุผลเลย

เคยเจอกันมาก่อนหน้านี้เหรอ หรือว่าเคยรู้จักกันมาก่อน

ไม่สิเธอไม่เคยรู้จักกับเขา หรืออาจจะเคย...แต่เมื่อนานมาแล้ว

"ไหนเราตกลงกันแล้วไงครับว่าจะไม่พูดเรื่องนี้อีก"

"ก็ฉันอยากรู้"

"ไม่รู้สิครับ ไม่มีคำตอบ คนเราจะมีรักแรกจากคนที่เจอกันเป็นครั้งแรกไม่ได้เหรอครับ"

"รักแรก?"

"ครับ"

"......" ในเมื่อเขาพูดแบบนั้นเธอเองก็ไม่รู้จะถามยังไงแล้วเหมือนกัน แต่ก็ยังสงสัยอยู่เหมือนเดิม

"ผมไม่ใช่พวกที่ไม่จริงจังอะไรกับชีวิต ผมอยากสร้างครอบครัวจากความรักจริงๆ ไม่ชอบมีผู้หญิงไปเรื่อย ผมไม่ใช่ผู้ชายเจ้าชู้นะครับ ถึงอะไรหลายๆ อย่างจะทำให้คนอื่นคิดว่าผมเป็นแบบนั้นก็เถอะ"

"อย่าว่าแต่คนอื่นเลย ฉันก็คิด..." ขนมหวานพึมพำออกมาเบาๆ คล้ายกับคนกำลังบ่น

"อะไรกันครับ นี่พ่อของลูกนะครับ สามีไง ทำไมถึงมองอย่างนั้น"

"พูดตามตรงนะ นายรวย แถมหน้าตาดี เก่งอีกต่างหาก เพียบพร้อมขนาดนี้ใครๆ ก็อยากเข้าหา ผู้หญิงที่สวยเหมาะสมและเด็กกว่าฉันก็ยังมีอีกตั้งเยอะที่พร้อมจะถวายตัวให้นาย"

"ผมไม่สนใจหรอกครับ"

"ก็ให้มันดีแบบนี้ไปตลอดเลยก็แล้วกัน"

"ก็ถ้าผมไม่ดี ผมให้พี่ฆ่าผมได้เลย"

"พูดอะไรน่ากลัว"

"หึหึ ผมล้อเล่นครับ ถ้าผมตายไปพี่ก็มีผัวใหม่สิ ผมไม่ยอมตายหรอก"

ตัดเรื่องที่ชอบพูดจาเย้ายวนกวนอารมณ์ของเธอออกไป เขาก็ดูเป็นผู้ชายที่ดูดีคนนึงเลยล่ะ ผู้หญิงที่ไหนเห็นก็คงต้องชอบเหมือนๆ กันนั่นแหละ

"พรุ่งนี้ผมไปเรียน พี่ไปด้วยกันไหมครับ"

"จะให้ฉันไปทำไม ฉันเรียนจบแล้วนะ"

"ก็ไปเล่นเฉยๆ ผมอยากแนะนำพี่ให้เพื่อนของผมรู้จัก"

"แต่ฉันไม่ชอบอะไรแบบนั้น ฉันอยากอยู่เงียบๆ ไม่ได้อยากให้ใครรู้จัก"

"โอเคครับ ไม่ไปก็ไม่ไป"

ถ้าเป็นคนอื่นก็คงจะดีใจเวลาผู้ชายพาไปเปิดตัวกับเพื่อนหรือครอบครัว แต่สำหรับขนมหวานเธอยังรู้สึกเฉยๆ และไม่อยากจะแสดงตัวตนอะไรด้วย เพราะด้วยการที่เธอเข้ามามันไม่ใช่ความรัก ขืนพูดออกไปใครต่อใครก็คงจะมองว่าเธอปล่อยท้องเพื่อจับผู้ชายรวยมากกว่า ห้ามความคิดของใครไม่ได้หรอก