“ อะไรนะ พี่เก่งไปไหน นี่เป็นทหารประสาอะไรคนหายไปทั้งคนไม่รู้เรื่อง ! ”
เสียงแหว ๆ แผดลั่น เมื่อเกวลินบินขึ้นมาเชียงรายด้วยความที่ทนคิดถึงเก่งกล้าไม่ไหว กะว่าจะมาเซอร์ไพร้ส์กลับกรุงเทพฯ พรุ่งนี้พร้อมกัน แล้วก็ได้เซอร์ไพร้ส์จริง ๆ เพราะเก่งกล้าไม่ได้อยู่ในเต็นท์ทั้งที่ตอนนั้นก็เกือบสี่ทุ่มแล้ว
เหล่าเสืออากาศยืนหน้าเจื่อนกัน ไม่รู้จะตอบเธออย่างไรดี พลันนั้นโทรศัพท์มือถือของธาวินก็ดังขึ้น เป็นระฆังช่วยชีวิต
“ เอ่อ ผมขออนุญาตรับโทรศัพท์แป๊บนึงนะครับ ” ธาวินเอ่ยเสียงสั่น
“ เออ ! ” เสียงแหลมตอบกลับมา เล่นเอาสะดุ้งเฮือกกันทั้งหมด
ธาวินยกโทรศัพท์ขึ้นมาดู แล้วหันไปบอกทุกคนที่มองอยู่
“ พี่ภูโทรมา ”
“ ฮะ พี่ภูเหรอ ไหน เอามานี่ซิ ฉันจะคุยกับพี่ภู ” เกวลินแย่งโทรศัพท์มาจากมือธาวินแล้วกดรับ
