เธอเดินเข้าไปในครัว ร่างสูงใหญ่รีบลุกไปคว้าเอวบางเข้ามากอดแนบแน่นแล้วก้มลงซุกไซ้ซอกคอ สองมือก็เลื่อนไล้ไปตะโบมจับบีบเคล้าคลึงสองเต้าตูมเต่ง
“ พี่ภู ทำอะไรเนี่ย ปล่อยบัวตองก่อนจ้ะ บัวตองจะไปหาข้าวมาให้ ” เธอดิ้นแล้วขืนตัวไว้ ผู้หมวดหนุ่มเลื่อนไปกระซิบเบา ๆ ที่ข้างหู
“ พี่ไม่หิวข้าว พี่หิวบัวตอง อยากกินบัวตอง ” มือใหญ่แกะกระดุมเสื้อเธอออกอย่างรวดเร็ว ปากและจมูกยังคงโจมตีปลุกเร้าอย่างร้อนแรง
“ พี่ภู อย่าจ้ะ นี่มันยังกลางวันอยู่เลยนะจ๊ะ ” เธอพยายามขืนตัวทั้งที่ความร้อนแล่นซ่านไปทั่วกายสาว
“ กลางวันแล้วไงล่ะ เรายังไม่ได้ทำพิธีเข้าหอกันอย่างถูกต้องเลยนะ ” เขาเลื่อนขึ้นไปงับติ่งหูแล้วเป่าลมร้อนลงไป ก่อนจะจับร่างบอบบางหันหน้าเข้าหา ตาคมจ้องมองออดอ้อน
“ บัวตองจ๋า เข้าหอกับพี่ตอนนี้นะ ”
“ เอ่อ… ”
