“ พี่ภูขา นี่มันจะเที่ยงแล้วนะคะ ออกไปหาอะไรทานในเมืองกันดีกว่าค่ะ ที่นี่ร้อนจังเลย แอร์ก็ไม่มี ” เกวลินที่ให้พลขับมาส่งหาภูผาบ่นขึ้น ส่วนท่านนายพลนั้นวันนี้ไม่ได้มาด้วย
“ พี่ต้องทำงานครับน้องเกว ถ้าน้องเกวอยากไปต้องไปคนเดียว พี่ไม่ว่าง ” ภูผาพูดโดยไม่เงยหน้ามอง เขากับเก่งกล้านั่งพิจารณากำลังพลและแผนการร่วมกันอยู่คร่าว ๆ โดยมีเสียงบ่นของเกวลินดังขึ้นเป็นระยะ ๆ เธอชักสีหน้า ขมวดคิ้ว
“ พี่ภูอะ ” เก่งกล้าเหลือบตาไปมองอย่างเหลืออด
“ นี่ ถ้าคุณจะนั่งอยู่ในนี้กรุณาสงบปากสงบคำหน่อยได้ไหม ผมกับไอ้ภูต้องทำงาน ต้องใช้สมาธิ ” เธอถลึงตาใส่เขา
“ อยากมีสมาธิทำไมไม่ไปวัดล่ะ มานั่งเกะกะอยู่ได้ ”
“ ใครเกะกะกันแน่วะ ” เขาบ่นขมุบขมิบอยู่คนเดียวด้วยว่าไม่อยากจะต่อความยาวสาวความยืด พลันนั้นธาวินก็ปรากฏตัวขึ้นหน้าเต๊นท์
