เจ้าของเกียร์...เจ้าของใจ

EP 1 ปี 1 หน้าคุ้น ๆ

ผมชื่อ "พร้อม" เป็นคนธรรมดา ๆ คนหนึ่งที่มีพร้อมสมชื่อพ่อแม่ตั้งให้ เงินทอง หน้าตา สมอง ความสูง 188 ซม. ทำมีผู้หญิงเข้าหาตลอด แต่อย่างว่าทุกคนที่เข้ามาก็เพราะชอบแค่รูปลักษณ์ภายนอกของผมเท่านั้น พอผมไม่เล่นด้วยก็หาว่าผมเล่นตัวบ้างหยิ่งบ้าง ตอนนี้ผมอยู่ปี 3 ชีวิตก็สงบสุขดีครับ เรียน นอน กินเหล้า วน ๆ ไป พ่อกับแม่ผมอยู่ต่างประเทศปล่อยผมไว้ลำพังแต่ท่านไม่เคยต้องหนักใจอะไรกับผมหรอกนะ เพราะผมเรียนเก่งอยู่แล้วเลยไม่มีปัญหาอะไรให้ไปถึงหูท่าน ส่วนเรื่องตีกันก็พอมีบ้างถึงเรียนเก่งแต่ผมไม่ใช่เด็กเนิร์ดขอแค่เพื่อนบอกถึงไหนถึงกัน รอยเย็บที่โคนผมฝั่งซ้าย 7 เข็มการันตีความดิบเถื่อนของผมได้เป็นอย่างดี วันนี้เป็นวันแรกของรับน้องคณะผมที่มีตำแหน่งเฮดว๊าก เลยต้องไปทำหน้าที่ให้สมกับตำแหน่งที่รุ่นพี่ไว้ใจเลือกผมขึ้นมา

"สวัสดีครับผมชื่อ พร้อม เป็นเฮดว๊ากอยู่ปี 3 โยธาจะมาดูแลพวกคุณระหว่างการรับน้อง"

"สวัสดีครับผมชื่อ คลื่น เป็นพี่ว๊าก อยู่ปี 3 โยธาครับ"

"สวัสดีครับผมชื่อ แวม เป็นพี่ว๊าก อยู่ปี 3 โยธาครับ"

"สวัสดีครับผมชื่อ ฮันเตอร์ เป็นพี่ว๊าก อยู่ปี 3 ไฟฟ้าครับ"

"สวสัสดีค่ะพี่ชื่อ วุ้น เป็นพี่ว๊าก อยู่ปี 3 ไฟฟ้านะคะ"

หลังจากทุกคนแนะนำตัวเองเสร็จแล้วผมก็ต้องสวมบทตัวร้ายตามแบบฉบับเฮดว๊าก ที่ใครไม่รู้ทำให้มันเป็นแพทเทิร์นส่งต่อกันมารุ่นสู่รุ่น เสียงต้องดังไม่มีตกหน้าต้องนิ่งหยิ่งชิบผายเข้าไว้ สันดานต้องร้ายกาจ บ้าอำนาจเหนือใคร เฮ้อ!!!

"เงียบ !!! ผมไม่ได้ให้พวกคุณมานั่งส่งเสียงเป็นนกแก้วนกขุนทอง" สิ้นเสียงตะคอกของผมทั้งหอประชุมก็เงียบสนิท ระหว่างที่ผมกวาดตามองรุ่นน้องปี 1 เพื่อจับสังเกตว่าใครที่ดูจะพอโดนพวกผมแกล้งได้บ้าง ผมสั้นหน้าสวยยัยหมวยที่อยู่ท้ายซอยบ้านผมนี่ ทำไมมาอยู่นี่ว่ะ ผมสะกิดให้ไอ้คลื่นเรียกชื่อเธอแทนผม เพียงแค่ผมอยากเห็นเธอใกล้ ๆ หน่อยยัยเด็กแก่แดด

"มายา ลุกขึ้นครับ" เสียงคลื่นตะโกนขึ้น ตามด้วยชื่อปี 1 คนอื่น ๆ อีก 5-6 คน

"เข้าคณะนี้เพราะอะไรครับ" ผมถามแบบไม่เจาะจงใคร ทุกคนไล่ตอบจนมาถึงเธอเป็นคนสุดท้าย

"อยากสานต่องานของครอบครัวค่ะ" เธอตอบโดยที่ไม่มองหน้าผม ยัยเด็กแก่แดดจงใจเมินผม ด้วยเวลามีจำกัดผมจึงทำได้แค่ปล่อยปี 1 กลับบ้านไปก่อนวันนี้ รับน้องคณะมีกำหนด 1 สัปดาห์ยังไงเราก็ได้เจอกันอีกแน่ หลังจากเธอเดินหายไปกับเพื่อน ๆ ผมก็ไม่ได้ตามหรอกนะ ผมมีเรื่องอื่นต้องทำแต่พอไล่รหัสถึงได้รู้ว่า ยัยเด็กนั่นเป็นหลานรหัสของผมเอง โลกมันจะกลมอะไรขนาดนี้

ต้นข้าว "แกรุ่นพี่ที่เป็นเฮดว๊ากหล่อทุกคนเลยอ๊า"

กัส "หล่อแต่ดุขนาดนี้กูขอตัวค่ะอยากได้แฟนไม่ใช่พ่อ"

เยียร์ "กูอยากนอนมากตอนนี้...กลับบ้านกันเถอะ"

มายา "เอ่อกลับกัน"

ระหว่างฉันขับรถกลับบ้านฉันเฝ้าแต่คิดถึงใบหน้าหล่อ ๆ ของเฮดว๊ากที่เคยหักอกฉันตอน ม.6 เทอม 2 เพราะพ่อแม่ฉันจ้างเขามาสอนพิเศษให้ฉันที่บ้านตอนนั้นเขาอยู่ปี 2 แต่ด้วยความเป็นเด็กของฉัน เลยเอาแต่ชอบเขาไม่ได้ถามว่าเขาเรียนที่ไหนเพราะตอนมาสอนที่บ้านเขาก็ไม่ได้ใส่เสื้อช็อปฉันก็เลยยิ่งไม่ได้สนใจ แค่มองหน้าหล่อ ๆ ฉันก็มีความสุขแล้ว จนฉันตัดสินใจสารภาพรักกับเขา แน่นอนเขาบอกว่าที่ฉันทำอยู่อ่ะเหมือนเด็กแก่แดดยังอยู่ม.ปลายทำไมไม่ตั้งใจเรียน พ่อแม่อุตส่าห์เหนื่อยยากหาเงินมาจ่ายค่าเรียนพิเศษของฉัน แล้วนั้นก็เป็นวันสุดท้ายที่ฉันกับเขาได้เจอกัน จากที่เคยเดินกลับบ้านผ่านบ้านเขาฉันเลยเลือกอ้อมไปอีกทางไกลหน่อยถือว่าออกกำลังกายแทน สวรรค์ลงโทษฉันรึเปล่าที่ฉันเกเร ทำไมถึงส่งฉันไปคณะเดียวกับเขา

ไลน์กรุป - เพื่อนกินคือเรา

เยียน์ "พวกมึงพี่รหัสอยากเลี้ยงต้อนรับพวกเรา"

กัส "แล้วมึงไปรู้จักได้ไงนี่วันแรก"

เยียร์ "พี่ ๆ มีเบอร์เราไงในสมุดลงชื่ออ่ะพี่เขาเลยโทรมา

ต้นข้าว "ไปที่ไหนอ่ะ"

เยียร์ "หลังมอ"

มายา "เอ่อเบื่ออยู่พอดีกูไปด้วย"

กัส "ไป ๆ"

ต้นข้าว "ไปก็ไปวะ"

เยียร์ "เดี๋ยวกูส่งโลไปให้นะเจอกัน 1 ทุ่ม"

กัส "ดีนะพรุ่งนี้วันหยุดไม่งั้นกูไม่ไปแน่เหนื่อย"

มายา "เอ่อกูก็คิดงั้น"

คลับ XXXส่วนมากคนที่มาก็เด็กมหาลัย NTTทั้งนั้น ผมมาที่นี่แทบทุกวันยกเว้นช่วงใกล้สอบหรือติดทำโปรเจค ผมไม่ได้เป็นเจ้าของหรือหุ้นส่วนหรอกครับ ไอ้คลื่นต่างหากคลับนี้มันทำกับพี่ชายมันเลยชอบให้พวกผมมานั่งล่อลูกค้าผู้หญิง ส่วนลูกหญิงที่ไว้ล่อพวกผู้ชายเข้าร้านก็จะเป็นสาวสวยที่รับเงินเฉพาะงานสายนี้ มันไม่จ้างเด็กมหาลัย NTT เพราะเดี๋ยววุ่นวายมหาลัยเดียวกันมีเรื่องมาทีแก้ยากแถมน่ารำคาญ วันนี้พวกน้องรหัสพวกผมบอกว่าจะชวนน้องรหัสพวกมันมา แต่ผมก็ลืมบางคนไปแล้วจนเห็นเธอเดินเข้ามานั่งร่วมโต๊ะ ในโซนที่จัดแยกสำหรับเลี้ยงสายรหัส ยัยเด็กแก่แดดคนนั้น

"กูจองน้องรหัสของไอ้เอินน่ารักชิบผาย" ไอ้ปี 2 ชื่อเซนพูดเสียงดังจนทุกคนบนโต๊ะได้ยินชัดเจน ซึ่งคนที่มันหมายถึงคือ มายา หลานรหัสผมเอง ก็ไม่ผิดที่มันพูดเธอน่ารักมาก เมื่อก่อนว่าน่ารักแล้วตอนนี้น่ารักกว่าเดิมเยอะ แต่ที่จะดูเปลี่ยนไปคือเธอไม่ค่อยพูดเหมือนเมื่อปีที่แล้วตอนนั้นที่เรียนพิเศษกับผมเธอจะช่างพูดช่างถามจนผมแอบรำคาญในบางครั้ง พอเธอมาสารภาพรักกับผม ๆ ก็ได้แต่พูดจาเพื่อให้เธอตัดใจง่ายขึ้น เพราะเธอยังเด็กจะให้ผมไปสนใจเธอแบบชู้สาวผมทำไม่ได้ ขืนผมไปยุ่งกับเธอตอนนั้นป่านนี้คงกินข้าวผัดโอเลี้ยงในคุกแน่โทษฐานพรากผู้เยาว์ แต่เธอในตอนนี้ไม่เด็กแล้วดูจากสายตาก็รู้โตขึ้นทั้งอายุ ทั้งร่างกาย เธอหลบตาผมอีกแล้วเธอยกมือไหว้ทุกคนแบบเนียน ๆ โดยที่ไม่เอ่ยชื่อใครเลย แต่ก็ไม่สบตาใครด้วย ฉลาดใช่เล่นมายา แถมบังเอิญเราก็นั่งตรงข้ามกันโดยมีแค่โต๊ะกั้นที่กว้างแค่ประมาณ 3 ฟุต จะว่าไปเมื่อก่อนผมไม่เคยมองหน้าเธอตรง ๆ แบบนี้เลย วันนี้ยิ่งได้มองยิ่งอยากแกล้ง ยิ่งเธอเมินผม ๆ ยิ่งอยากเอาชนะ ยิ่งเธอประหม่ามากเท่าไหร่ ผมยิ่งได้ใจมากขึ้นเท่านั้น มาดูกันสิว่าคืนนี้ใครจะแพ้ความต้องการของตัวเองก่อนกัน แล้วผมก็มั่นใจว่าต้องเป็นเธอแน่นอนที่จะขอตัวกลับก่อน เพื่อหนีหน้าผมส่วนไอ้ปี 2 ที่ชื่อเซนเดี๋ยวค่อยจัดการที่หลัง อะไรที่ผมจะเอาใครหน้าไหนก็ไม่มีวันได้แตะต้อง