ฉันมองพี่เจเจนิ่ง ๆ รู้สึกได้ถึงความอบอุ่นจากร่างกายที่นั่งอยู่ข้าง ๆ แต่ก็พยายามไม่ให้สายตาของเราสบกัน
นุ่นนั่งข้างพี่แทนไทแล้วหัวเราะคิกคักบาง ๆ ทำให้บรรยากาศโต๊ะอาหารเต็มไปด้วยความสนุกและความคุ้นเคย
กลิ่นน้ำซุปชาบูหอมอบอวลรอบตัว เสียงน้ำเดือดปุด ๆ และเสียงคุยเล่นของเพื่อน ๆ ทำให้ฉันค่อย ๆ คลายความตึงเครียดจากเรื่องเมื่อเช้า
ทุกคนเริ่มลงมือกิน พี่เจเจตักหมูและผักใส่หม้อให้ฉันอย่างระมัดระวัง ก่อนจะเทน้ำเปล่าใส่แก้วให้แล้วพูดด้วยน้ำเสียงเรียบแต่เอาใจใส่
“กินได้แต่น้ำเปล่านะ โค้กไม่ดีต่อกระเพาะ” เขาเอ่ยพลางมองลงมาที่ท้องของฉัน ทำให้ฉันรู้สึกได้ถึงความห่วงใยที่ซ่อนอยู่ในสายตาอย่างชัดเจน
อยู่ ๆ เสียงแบมแบมก็ดังขึ้นทำลายความเงียบของฉัน
“อีแจม เป็นไร เงียบ ๆ”
“อะไรของมึง กูปกติดี กิน ๆ ไป” ฉันตอบด้วยน้ำเสียงห้วน ๆ แต่ใจเต้นตุบ ๆ เพราะกลิ่นบางอย่างทำให้แปลกใจ
“แจม…หวานสั่งกุ้งมาให้ ของโ
