เช้าวันใหม่…
แสงแดดอุ่นส่องลอดผ่านม่านสีอ่อนเข้ามาในห้อง ฉันลืมตาขึ้นทั้งที่หัวใจยังหนักอึ้งกับเรื่องเมื่อคืน พยายามสูดหายใจลึก ๆ บังคับตัวเองให้ลุกขึ้นจากเตียง
เสียงนาฬิกาปลุกยังดังซ้ำ ๆ ไม่หยุด ฉันตัดสินใจก้าวขาอย่างเชื่องช้าเข้าไปในห้องน้ำ เสียงน้ำกระทบพื้นจากฝักบัวดังขึ้นทันทีที่เปิดวาล์ว
ความเย็นไหลรินผ่านร่างกาย ทำให้ฉันเผลอหลับตาลงเหมือนอยากล้างความหนักอึ้งในหัวใจออกไปพร้อมหยดน้ำเหล่านั้น
ฉันยืนนิ่ง ปล่อยให้น้ำไหลผ่านตัว มือเล็กเผลอยกขึ้นมากุมท้องเบา ๆ ความรู้สึกอุ่นแผ่วใต้ฝ่ามือทำให้หัวใจสั่นไหวอย่างประหลาด ทั้งสับสน ทั้งไม่รู้ว่าควรจะทำยังไงต่อไป
ภาพใบหน้าของพี่เจเจเมื่อคืนวาบขึ้นมาในหัว ประโยคที่เขายืนยันว่าจะรับผิดชอบยังดังก้องในหู แต่ในอีกมุมหนึ่ง ความไม่มั่นใจและความเจ็บปวดก็ยังตามรังควานอยู่ไม่หาย…
แต่เสียงเคาะประตูทำให้ฉันสะดุ้งหลุดออกจากห้วงความคิดทันที
ก๊อก ๆ ๆ
“อ
