ฉันกับนุ่นต่างยืนช็อกอยู่ข้าง ๆ แก้ว ร่างกายแข็งทื่อไปหมด ขณะที่พี่แทนไทยังคงยืนตรง ดวงตาคมของเขาเต็มไปด้วยความโกรธและความไม่พอใจ จนทำให้ฉันแทบไม่กล้าแม้แต่จะหายใจเสียงดัง
“มึงไม่รู้อะไรแล้วอย่าเสือกพูด ตัวมึงก็ไม่ได้ดีไปสักเท่าไรหรอก ไม่งั้นไอเจคงไม่หลอกแดกมึงฟรี ๆ หรอก” พี่แทนไทตวาดออกมา น้ำเสียงสั่นเครือด้วยความโกรธ
แก้วพยายามเถียงกลับ แต่ยังไม่ทันได้เอ่ยอะไร พี่เจเจก็ขัดขึ้นมาด้วยน้ำเสียงหนักแน่น
“แก้ว…กลับไปก่อน”
แก้วทำหน้าไม่พอใจ แต่ยังพยายามพูดต่อ
“แต่พี่เจเจ มันว่าแก้ว…”
ประโยคยังไม่ทันจบ พี่เจเจ้ก็ตัดคำพูดของเธออย่างเด็ดขาด
“กลับ…ไป อย่าให้ต้องพูดซ้ำ”
น้ำเสียงจริงจังและเข้มงวดของพี่เจเจทำให้แก้วเงียบลงทันที เธอถอนหายใจแรง ๆ ก่อนจะถอยหลังออกไปช้า ๆ ร่างกายสั่นเล็กน้อย แต่ไม่กล้าท้าทายสายตาของพี่แทนไทอีก
ฉันกับนุ่นยืนมองเหตุการณ์ตรงหน้า รู้สึกเหมือนหัวใจเต้นแรงทุกครั้งที่สบ
