ฉันนั่งตาค้างอยู่ข้างคนขับ มองถนนตรงหน้าอย่างไร้จุดหมายในหัวใจตอนนี้เต็มไปด้วยความสับสน ความเสียใจ และความกลัวปนกันไปหมด แต่ที่ทำให้ใจแทบหยุดเต้นคงเป็นพี่แทนไทนี่แหละ
โอ๊ยย… จะบ้าตาย ทำไมคนเราจะโมโหแรงได้ขนาดนี้นะ โมโหจนสายตา ท่าทาง คำพูด…มันเหมือนจะเจาะทะลุหัวใจฉันไปหมด
ฉันกัดริมฝีปากตัวเองแน่น พยายามกลั้นน้ำตาไม่ให้ไหล ตอนนี้ก็ทำได้แค่ก้มหน้าลง สูดหายใจลึก ๆ และมองนุ่นที่กำลังตั้งใจขับไล่ตามพี่แทนไทไปข้างหน้า
“เฮ้อ…ทำไมทุกอย่างมันต้องซับซ้อนขนาดนี้วะ…” ฉันบ่นพึมพำในใจ พลางกำมือแน่น รู้ตัวอีกทีหัวใจก็เต้นแรงเหมือนจะระเบิดออกมาทุกวินาที.
“กูถามจริง มึงไปกินตับกับพี่เจเจตอนไหนวะ ไหนตอนแรกมึงบอกไม่ชอบเขาไง แล้วทำไมมึงถึงมีลูกเขาอยู่ในท้อง” นุ่นถามฉัน พลางสายตากังวลจ้องมองถนนข้างหน้า
“จะเรียกว่าเมาได้ไหมอ่ะ… อีพี่เจมันเทเหล้าใส่ปากกูจนเกือบหมด เรื่องมันเลยกลายเป็นแบบนี้” ฉันตอบเสียงสั่น
