ฉันสะอื้นหนักขึ้น รู้สึกทั้งกลัว ทั้งละอายใจ น้ำตาไหลเป็นทางจนเปียกแก้ม ก่อนจะพยายามยกสายตาขึ้นมองพี่แทนไท แต่ก็พูดไม่ออก ร่างกายเหมือนถูกความโกรธของเขากดจนแทบขยับไม่ได้
พี่แทนไทไม่รอ เขาก้าวเข้ามาใกล้ ดึงคอเสื้อฉันขึ้นจนร่างฉันลอยเล็กน้อย มือเขาบีบแน่นด้วยแรงกดดัน
“แจม! กูถามว่ามึงท้องกับไอเหี้ยเจหรอ ตอบดิว่ะ!” น้ำเสียงทุ้มก้อง แฝงด้วยความโมโหจนเหมือนจะเผาไหม้หัวใจฉัน แววตาคมของเขาทำให้ฉันสะดุ้งและน้ำตาแทบไหล
นุ่นรีบเข้ามาแทรกตัว ดึงแขนพี่แทนไว้พร้อมพูดเสียงหนักแน่น
“พี่แทน! ใจเย็น ๆ ก่อน ไอแจมมันเป็นผู้หญิงนะ ไปดึงคอเสื้อแบบนั้นได้ไง มันไม่ใช่ผู้ชาย มันจะเจ็บ!”
พี่แทนไทสะบัดตัวไปเล็กน้อยเหมือนพยายามควบคุมความโมโห แต่ใบหน้าเขายังคงแดงก่ำ มือกำแน่นเป็นหมัด แววตาคมเหมือนจะเผาไหม้ทุกสิ่งรอบตัว
“ใจเย็น!? ให้ใจเย็นยังไงวะ นี่มันเรื่องบ้าบออะไรของมึง แจม! มึงท้องกับไอเหี้ยเจ แล้วมึงไม่บอก
