“ทูนหัวของยาย.....หนูกลับจากเยอรมันตั้งแต่เมื่อไหร่ ยายไม่รู้ข่าวของหนูเลย” พิมมาดาใช้มือเล็กบางลูบไปตามแขนและเรือนผมของชายหนุ่มด้วยความคิดถึง
“ผมกลับมาเป็นเดือนแล้วแต่ยุ่งเรื่องที่บริษัทเลยไม่ได้มาหาคุณยาย ผมคิดถึงคุณยายมากนะครับ”
“พ่อเขาซื้อรถคันใหม่ให้หนูแล้วล่ะสิ....ยายนึกว่าคนแปลกหน้าเข้ามาในบ้าน รู้มั้ยว่ายายตกใจ”
นางเอาใบหน้าแนบกับอกเจ้าของร่างสูงใหญ่หลังจากไม่เห็นหน้าคมคายซึ่งบัดนี้ดูยิ่งหล่อเหลาและเป็นผู้ใหญ่มากขึ้นมานานนับปีก่อนจะแลเลยไปยังผู้หญิงอีกสองคนที่เพิ่งก้าวลงจากรถและพิมมาดาไม่เคยลืมดวงตาอันอ่อนหวานบนใบหน้างดงามของมุจลินทร์ หากแต่คนอีกคนก็ทำให้ยิ่งรู้สึกแปลกใจ
“ผมพาเพื่อนมาจากเยอรมัน.....เอเลเนอร์ครับคุณยาย เป็นลูกสาวท่านทูตฝรั่งเศสประจำกรุงแฟรงค์เฟิร์ต คุณยายเรียกเธอว่าเอเลนก็ได้”
สาวสวยลูกครึ่งไทยฝรั่งเศสในเชิ้ตแขนยาวกางเกงเดนิมแนบเนื้อยกมือไหว้หญิงสูงวัยแบบแข็ง
