“ไม่จำเป็นต้องมีใครหรอกค่ะ แค่คิดว่ามันถึงเวลาที่ลินต้องไปจากที่นี่ ลินจะไปเช่าห้องอยู่ใกล้ที่ทำงาน พี่คินจะได้สบายใจเพราะไม่มีใครรกหูรกตาอีก”
“ฉันไม่อนุญาตให้เธอออกจากบ้านหลังนี้!”
อนาคินไม่พูดเปล่าก้าวฉับ ๆ เข้ามาฉวยกระเป๋าในมือหญิงสาวพร้อมทั้งดึงเรียวแขนของเธอกลับเข้าไปในห้อง ชายหนุ่มเหวี่ยงกระเป๋าไปอีกทางแล้วหันมามองมุจลินทร์ด้วยความโกรธเกรี้ยวทั้งท่ามือหนาหนักยังจับแขนของเธอไว้แน่น หญิงสาวพยายามเอามือแกะมันออกทว่านั่นเหมือนยิ่งทำให้พายุอารมณ์ของอีกฝ่ายโหมแรงขึ้น
“เธอจะตามไปอยู่กับชู้ของเธอทำไมฉันจะไม่รู้ อย่าคิดว่าจะได้สมหวัง ฉันจะกักขังเธอไว้แบบนี้ ให้เธอโหยหาอิสรภาพที่ร้องขอยังไงก็ไม่มีวันได้มันไป!”
“ลินจะไมร้องขอความเห็นใจจากใครทั้งนั้น โดยเฉพาะคนที่เกลียดลิน ถึงลินจะไม่มีทางเลือกแต่จะมาบังคับจิตใจลินไม่ได้......พี
