ล้ำเส้นวิศวะร้าย [Engineer's Friend Zone] SET : KING WARRIORS

[ฮะโหล! อุ่น! มึงช่วยไปดูไอ้ลีโอมันหน่อยนะ มันดื่มเยอะจัดไม่รู้เมาตายห่าไปแล้วหรือยัง] “แล้วทำไมมึงไม่ห้ามมันวะเดย์ ปล่อยให้แดกจนเมาขนาดนั้นได้ยังไง” [มันอกหักอะ...วันนี้เป็นวันที่พี่เฟิร์นแต่งงาน กูไม่รู้จะห้ามมันยังไง ตั้งแต่เป็นเพื่อนกันมากูก็ไม่เคยเห็นมันจริงจังกับใครมากขนาดนี้] “มึงก็เลยปล่อยมันแดกเหล้าจนเมา แล้วก็มาลำบากกูเนี่ยนะ...ไอ้ควาย!” ไออุ่นด่าเพื่อนอย่างเหลืออด ที่พากันดื่มเหล้าจนครองสติไม่ได้แบบนี้ [เออ...กูขอโทษ เห็นแก่ความเป็นเพื่อนที่ยาวนานของพวกเรา มึงช่วยไปดูมันหน่อย กูกลัวมันคิดสั้นอะ...บ้านมึงอยู่ใกล้คอนโดมันที่สุด กูฝากมึงไปดูแลมันหน่อยแล้วกัน] “ถ้าจะโง่ขนาดนั้นก็ปล่อยแม่งตายไปเหอะ...จะได้จบ ๆ” [มึงปล่อยได้ไหมล่ะ...กูก็เห็นมึงตามเก็บศพมันทุกทีที่มันเมาอะ มึงก็ช่วยอีกสักครั้งเถอะ จิตใจมันกำลังย่ำแย่ ควรมีใครสักคนคอยดูแลใกล้ชิด มึงก็รู้นี่ว่ามันตัวคนเดียว แม่มันก็ไปต่างประเทศ กูไม่อยากปล่อยปละละเลยมัน] “พากันไปเมามาจากไหน? ถึงได้กลับมาสภาพนั้น...แล้วนี่มันกลับมายังไง?” [SATAN CLUB ผับไอ้โฬม...โฬมมันคงให้การ์ดที่ร้านมาส่ง มึงอย่าโกรธพวกกูเลยนะอุ่น มึงก็รู้ว่าไอ้ลีโอมันจริงจังกับพี่เฟิร์นแค่ไหน มันไม่เคยเจ็บหนักขนาดนี้เลยนะ...กูสงสารมัน] “เออ...กูรู้แล้ว...มึงก็เมาเหมือนกันนี่ นอนพักเถอะ เดี๋ยวพรุ่งนี้ตื่นไม่ทันเรียนภาคเช้า” [เออ...ขอบใจมึงมากนะเพื่อน] เสียงถอนหายใจดังออกมาราวกับเจอเรื่องอึดอัด หลังจากที่สายสนทนาถูกตัดไป แต่ร่างบางยังคงยืนงงอยู่ตรงหน้าประตูบนคอนโดหรูสูงเสียดฟ้า ที่จริงเธอมาถึงที่นี่นานแล้ว ตั้งแต่รู้ว่าเพื่อนเมาเละเทะกลับมา ดีว่าดีเดย์เพื่อนอีกคนโทรมาบอกอีก ไม่งั้นไออุ่นก็คงไม่รู้ว่าคนที่อยู่ภายในห้องเป็นตายร้ายดียังไง ชั่งใจอยู่สักพักใหญ่ ไออุ่นจึงแตะคีย์การ์ดสำรองที่เจ้าของห้องหรือเพื่อนสนิทมาตั้งแต่สมัยมัธยมของเธอให้ไว้แล้วเปิดเข้าไป นานเท่าไหร่แล้วที่ไออุ่นไม่ได้เข้ามาที่นี่ ทั้งที่คอนโดนี้ก็อยู่ใกล้บ้านเธอเพียงแค่ปากซอยกับท้ายซอย พอเปิดประตูเข้าไปยังไม่ทันได้ปิดสนิทดี เสียงพึมพำสลับเสียงสะอื้นก็ดังขึ้นมาให้ไออุ่นรับรู้ว่าคนข้างในยังมีชีวิตอยู่ “ทำไมถึงทำกับผมแบบนี้ พี่เฟิร์น...” แสงสลัวในห้องนั่งเล่นที่มืดสนิทภายในคอนโดหรู สะท้อนเงาภาพของร่างสูงที่นั่งก้มหน้าอยู่บนโซฟา กลิ่นแอลกอฮอล์ลอยคลุ้งจนตลบอบอวล เมื่อไออุ่นก้าวเข้ามาถึงห้องนั่งเล่น เธอก็เห็นลีโอในสภาพที่ไม่เคยเห็นมาก่อน ผมเผ้ารุงรัง เสื้อเชิ้ตที่เคยเรียบกริบยับยู่ยี่จนดูไม่ได้ ดวงตาคมเข้มแดงก่ำเหมือนคนที่เพิ่งผ่านการร้องไห้ครั้งใหญ่ของชีวิตมา “ลีโอ...” ไออุ่นเอ่ยเรียกเขาเบา ๆ พลางเดินเข้าไปใกล้ สายตากวาดมองแก้วและขวดเหล้าที่ถูกวางเกลื่อนบนโต๊ะ ร่างสูงที่นั่งลงกับพื้นอย่างหมดสภาพ เอนพิงโซฟาด้วยความเหนื่อยล้า “นี่...มึงกะจะแดกให้ตายเลยเหรอ...” ไออุ่นเอ่ยขึ้นเสียงแผ่ว ความห่วงใยแผ่ซ่านไปทั่วทั้งหัวใจ เสียงของเธอทำให้เขาเงยหน้าขึ้นมามอง...ไออุ่นจึงจ้องสบตากับเขาด้วยความเจ็บปวดที่ถูกถ่ายทอดออกมา ทำให้หัวใจของเธอเริ่มชาวาบราวกับเจ็บปวดไปพร้อมกับเขา แต่ทว่าแววตาที่ทอดมาสบผสานกับเธอนั้น ไม่ได้แสดงออกว่าภาพที่เขาเห็นคือเพื่อนรักตั้งแต่สมัยมัธยมอย่างเธอ...แต่เขากำลังมองเธอเป็นอีกคนหนึ่งที่ใจเขาเรียกร้องต้องการให้กลับมา “พี่เฟิร์น...ฮึก! ผมรักพี่นะ...” เสียงของเขาแหบพร่าราวกับคนละเมอ ก่อนจะคว้าร่างของเธอเข้าไปกอดแนบอกอย่างแรง ราวกับโหยหาในสัมผัสนี้มานาน “ฮึก! ละ...ลีโอ...” ไออุ่นที่มัวแต่นิ่งมองเขาในตอนแรก ถึงกับตั้งตัวไม่ทัน จนร่างของเธอถูกดึงเข้าไปในอ้อมกอดเขา เธอถึงได้รู้ตัวว่าลีโอกำลังเห็นเธอเป็นใครอีกคน “ลีโอ! ปล่อยกูนะ...นี่กูเอง...ไออุ่นไง...มึงตั้งสติดิ๊!” ไออุ่นพยายามผลักอกเขาให้ออกห่าง แต่คนเมาที่ไร้สติยั้งคิดดันกระชับอ้อมกอดจนแน่น แถมยังก้มหน้าลงมาซุกไซ้ไปตามสันคางและใบหูของเธอจนไออุ่นขนลุกชันไปทั้งตัว “ไอ้ลีโอ! ปล่อยกู! ไอ้บ้า...ปล่อย! อย่านะ...ลีโอ! อื้อ...” “พี่เฟิร์น...อืม...” และจังหวะนั้นเอง ที่ริมฝีปากร้อนผ่าวของเขาทาบลงมาบนริมฝีปากนุ่มของเธอ แถมยังพยายามแทรกซอนปลายลิ้นร้อนเข้ามาในโพรงปากนุ่ม จนคนที่พึ่งมีประสบการณ์จูบเป็นครั้งแรกถึงกับดวงตาเบิกโพลง เนื้อตัวสั่นเทาและแข็งทื่อ ไม่รู้จะผลักไสร่างกำยำที่แข็งแรงและตัวใหญ่กว่าอย่างไรดี นอกจากปล่อยให้เขารุกล้ำเข้ามาตามอำเภอใจ จนเขาเข้ายึดครองพื้นที่ในโพรงปากอุ่นของเธอได้สำเร็จ และดูดดื่มเกี่ยวตวัดลิ้นเล็กของเธออย่างจาบจ้วง เล่นเอาคนไม่มีประสบการณ์ถึงกับหายใจกระเส่าราวกับจะขาดอากาศหายใจ “แฮ่ก...แฮ่ก...ฮึก!” จูบครั้งนี้เต็มไปด้วยความดุดัน ความโหยหาและเอาแต่ใจ ราวกับเขากำลังตีตราเธอไว้ด้วยจูบของเขา เพื่อหวังจะให้มันติดตรึงในใจของเธอ เป็นการบอกคนที่เขาอยากจูบว่า...มีเพียงแค่เขาเท่านั้นที่ควรมีสิทธิ์ทำแบบนี้ แต่สิ่งหนึ่งที่ลีโอไม่รู้เลยก็คือ...เธอไม่ใช่คนที่เขาต้องการถ่ายทอดความรู้สึกนี้ให้ “ฮึก...อื้อ!” หัวใจของไออุ่นในตอนนี้สั่นสะท้านไปทั้งใจ ปลายนิ้วเรียวเกร็งจิกบนแผ่นหลังของเขาแน่น ร่างกายอ่อนระทวยราวกับคนกำลังหมดแรง จนไม่อาจต่อต้านได้ เลยต้องนอนนิ่ง ๆ ปล่อยให้เขาจูบตามใจ ยอมกลายเป็นเพียงตัวแทนของใครอีกคนอย่างไม่ขัดขืน “ลีโอ...” เธอพยายามเอ่ยเรียกเขา แต่เสียงแผ่วเบาก็ถูกกลืนหายไปในความร้อนแรงที่เขาไม่ยอมปล่อยผ่าน มือแกร่งโอบรัดร่างบางราวกับจะยึดเธอเอาไว้ทั้งตัว และเพียงในชั่วพริบตาหลังจากนั้น ลีโอก็อุ้มเธอขึ้นพาดบนบ่า ก่อนจะเดินพาเธอเข้ามาในห้องนอนส่วนตัวของเขา แล้ววางลงเธอลงบนเตียงกว้างโดยที่ไออุ่นไม่ทันได้ตั้งตัว “ลีโอ...อย่า...”