'ยัยแว่นวิศวะคอมปีหนึ่ง จีบยากที่สุดแล้วในมหา'ลัย ใครจีบยัยนี่ได้นะ กูยอมกราบส้นตีนเลย' 'ใครวะ!' 'อ้าว! ก็น้องค:นึงไง ยัยเด็กเรียนแว่นหนาเตอะอ่า แม่ง! เรียนจัดจนแทบจะตัดทางโลกแล้วมั้งกูว่า'  'จะยากสักเท่าไหร่กัน เจอไอ้หมาซานวิศวะเครื่องกลอย่างเพื่อนกูเข้าไป อ่อนเป็นขี้ผึ้งรนไฟทุกราย'

"ถ้ายั่วไม่เลือกที่ก็เอามือปิดปากกลั้นเสียงครางให้ดี ๆ ไม่งั้นปืนในมือพ่อเธอได้จ่อหัวพี่แน่ ยัยคุณหนูตัวแสบ"เสียงแหบแห้งสบถลอดไรฟันด้วยความอดกลั้น เขาสั่นเทาไปทั้งร่างจนนุดีสัมผัสได้ อารมณ์อยากที่ก่อเกิดในตัวเขาฟ้องด้วยขนาดของลำเลาที่แข็งตึงและพาดทับโหนกเนื้อของเธอจนเต็มพื้นที่"พี่เธียร""ยั่วพี่ทำไมครับ ที่พี่ป้อนให้ตั้งแต่บ่ายยังไม่อิ่มเหรอ...ฮึ!""นุดีก็แค่อยากรู้ว่าพี่เธียรจะ...""ฟันแล้วทิ้งไหม"คุณหนูตกใจที่เขารู้ความคิดเธอ เลยนิ่งเงียบอย่างรู้สึกผิด"ก่อนจะงี่เง่าต้องดูฐานะด้วยครับ ว่าระหว่างพี่กับคุณหนูใครที่จะทิ้งใคร อย่างพี่ถ้าคุณหนูไม่ฟ้องคุณพ่อพี่ก็จะคบกับคุณหนูยาว ๆ แต่สำหรับคุณหนู ถ้าวันไหนที่คุณเจอคนที่เหมาะสม พี่ก็คงเป็นแค่หมาหัวเน่า...อุ๊บ!"

"เวลาพูดมองหน้าฉันด้วย ถ้าไม่เต็มใจมาก็กลับไป ไม่มีใครบังคับให้เธอมา ทำไมต้องมานั่งตัวสั่นให้ฉันรำคาญลูกตาแบบนี้""เฮียตง ใจเย็น ๆ "อาสี่กล่าวเตือน เมื่อเห็นเบตงเอาแต่ดุผู้มาใหม่ จนสาวน้อยหงอยเป็นลูกแมว แถมเอาแต่นั่งเกาะแขนเพื่อนไม่ยอมปล่อย"ก็รู้อยู่แก่ใจ ว่ามาแล้วจะเจออะไร ถ้าไม่เต็มใจจะมาทำไมวะ""หนะ...หนูตะ...เต็มใจค่ะ" สาวน้อยเอ่ยเสียงสั่น"พูดให้ชัดๆ ก่อนไหม ค่อยมาบอกว่าเต็มใจ นี่แค่ฉันนั่งมองเฉยๆ ยังกลัวขนาดนี้ ถ้าถูกเปิดซิงไม่ดิ้นตายเลยเหรอ"

"เมื่อไหร่พี่จะลาออกสักที ไม่อยากออกไปทำอาชีพดีๆ กว่านี้เหรอ เรียนก็สูงทำไมอยากมาเป็นคนใช้""รอให้พี่ได้ผัวรวยๆ ก่อนนะ พี่ถึงจะไป หรือว่าจะให้พี่...จัดการคุณโชซะตอนนี้เลย""จัดการอะไร?""ก็...จัดการรวบรัดตัดตอน จับคุณโชทำผัวซะเลยดีไหมคะ พี่จะได้เลิกเป็นคนใช้สักทีไง""เหอะ! พูดออกมาได้ สมองพี่ไม่คิดอย่างอื่นเลยเหรอ นอกจากเรื่องใต้สะดือ""แหม! พูดเหมือนตัวเองไม่หมกมุ่นเลยนะคะหนุ่มน้อย เมื่อกี๊ยังเห็นสาวหนอนอยู่ยิกๆ วันหลังก็บอกพี่สิ...พี่ช่วยได้นะ""พูดอะไรของพี่ ออกไปเลยไป ผมยังไม่ชะตาขาดตอนนี้หรอก""หึ! ฟังพูดเข้า แล้วอย่ามานั่งกลืนน้ำลายตัวเองแล้วกัน เพราะถ้าถึงวันนั้น คุณโชอาจจะถึงขั้นคางเหลืองเลยนะ""ออกไปเลย อย่ามาพูดให้ขนลุก "

"เธออยากได้สมบัติมาก จนต้องยอมเสนอตัวมาเป็นนางบำเรอของฉันเลยเชียวเหรอ" เสียงหนักแน่นดังขึ้นจากทางด้านหลัง ทำให้แพงขวัญสะดุ้งจนต้องหันกลับไปมอง ก่อนจะเห็นร่างกำยำในชุดลำลองของเจ้านายหนุ่ม ที่ยืนอยู่ใกล้แค่เพียงเอื้อมมือ "คุณอรรถ!" "เธอไม่คิดว่าการลงทุนของเธอมันมีความเสี่ยงเหรอ เพราะถ้ามันผิดพลาดเธออาจจะขาดทุนย่อยยับ" "หนูไม่เข้าใจว่าคุณพูดอะไร หนูขอตัวกลับห้องนะคะ" ร่างบางหมุนตัวจะเดินจากไป แต่ถูกเจ้าของมือใหญ่คว้าเอวบางไว้ ก่อนจะกระชากเข้ามาในอ้อมกอดของตัวเอง "คุณอรรถ! ปล่อยหนูนะคะ" "คิดไกลถึงขั้นจะมาเป็นเมียอีกคนของฉัน เธอคิดว่าเธอมีอะไรดีพอให้ฉันพิจารณาเหรอ แค่คุณสมบัติของนางบำเรอเธอยังมีไม่ครบ แล้วเธอจะเอาอะไรมาผูกมัดใจฉันให้อยู่กับเธอไม่ทราบ ความสามารถแบบนางบำเรออ่อนหัดของเธอน่ะเหรอ...เหอะ ช่างน่าขำ" แพงขวัญจ้องหน้าเขาด้วยสายตาตัดพ้อ จนน้ำตาเอ่อไหลออกมา กิริยาวาจาที่เขาแสดงถึงการบั่นทอนคุณค่าของเธอ มันช่างสร้างความเจ็บช้ำน้ำใจให้แก่เธออย่างแสนสาหัส "แล้วนางบำเรอของคุณอรรถ ต้องเจนจัดถึงขนาดไหนเหรอคะ คุณถึงได้คิดว่าหนูขาดคุณสมบัติข้อนั้น" เป็นครั้งแรกที่เธอกล้าต่อปากต่อคำกับเขา ทั้งที่ร่างน้อยของเธอกำลังสั่นเทาและหวาดกลัวเขาจับใจ "อยากเห็นไหมล่ะ ฉันจะพาไปดูให้เห็นกับตา"

เพราะ'ยาปลุกอารมณ์'ที่เขากินเข้าไปแบบไม่รู้ตัว เธอจึงตกเป็นของเขาในคืนนั้น ผู้ชายที่รู้จักกันในนามของเพื่อนพี่สาว ผู้ชายหยาบคายที่เธอไม่เคยได้อยู่ในสายตาด้วยซ้ำ มันคือความผิดพลาดหรือนี่คือลิขิตจากฟ้าลิขิตฟ้าให้มารัก[ เสือ x พระพาย ]โดย ญารินยัยเฉิ่มที่ใครๆ ให้ฉายาว่า "ป้าเชย" โดนพี่สาวสุดสวยที่แตกต่างกับเธอราวฟ้ากับเหว หิ้วตามมาเที่ยวทะเลกับกลุ่มเพื่อนๆ ด้วย เพราะเหตุผลที่เธอเพิ่งอกหักจากการแอบรักเพื่อนสนิท แต่ใครจะรู้ว่าในคืนที่สนุกสนานของพี่สาวและเพื่อนๆ เธอต้องเจอกับความเจ็บปวดที่สุดในชีวิต มันคือความผิดพลาดครั้งใหญ่ในชีวิต เธอตกเป็นของผู้ชายหยาบคายที่ได้ชื่อว่าเป็น เพื่อนของพี่สาว ผู้ชายที่ไม่มีวันชายตามองเธอ ถ้าไม่ใช่เพราะฤทธิ์ของ`ยาปลุกอารมณ์`บ้าบอนั่น เรื่องราวหลังจากคืนนั้นจะดำเนินต่อไปเช่นไร ติดตามได้ใน...ลิขิตฟ้าให้มารัก*****************************