นางบำเรออ่อนหัด

ตอนที่ 1 " อ๊ะ! อื้อ! คุณอรรถขา เมตตาด้วย ทูนหัวของสไบ อ๊า!" เสียงครางกระเส่า ดังเข้าโสตประสาทของแพงขวัญ จนทำให้เธอไม่สามารถข่มตาให้หลับลงได้ แค่คืนแรกที่ก้าวเข้ามาอยู่ในบ้านหลังนี้ ก็บังเกิดเสียงรบกวนการหลับใหลของเธอซะแล้ว "เสียงใครฆ่ากันตายรึเปล่าเนี่ย" แพงขวัญลุกขึ้นนั่งอย่างหงุดหงิดใจ อยากจะออกไปดูเสียเต็มแก่ แต่ผู้เป็นยายได้สั่งเอาไว้นักหนา ว่าห้ามออกไปไหนเวลากลางคืน เธอจึงทำได้เพียงเอียงหูฟังผ่านผนังห้องของตัวเอง " อ๊า! ดีเหลือเกิน ใส่เข้ามาเลยค่ะ แรงๆ ค่ะ อ๊า! " เสียงที่เริ่มดังขึ้น ทำให้แพงขวัญเริ่มนั่งไม่ติด ความขี้สงสัยใคร่รู้ของสาวน้อย ทำให้เธอลุกออกไปเปิดหน้าต่างห้อง เพื่อมองหาต้นตอของเสียง "แม่เจ้า!" ปัง! ภาพที่เธอเห็นทำให้เธอรีบปิดหน้าต่างแทบไม่ทัน แม้ภาพนั้นจะมองเห็นจากมุมไกลๆ แต่ก็พอจะเห็นอะไรต่อมิอะไรได้อย่างชัดเจน ความอยากรู้อยากเห็นไม่เป็นที่สิ้นสุด สาวน้อยคงข่มตาหลับไม่ลงแน่ ถ้าเธอไม่ได้เห็นตอนจบของหนังสดฉากนี้ ไม่รู้ผีสางนางไม้ตนใด ดลจิตดลใจให้แพงขวัญเดินลงมาจากห้อง และลัดเลาะรอบสวนตามเสียงครวญครางนั้นไป เธอเดินเข้าไปในบริเวณบ้าน ที่ตั้งอยู่ด้านหลังของตึกเล็กที่เธอนอน ก่อนจะชะงักฝีเท้ากับภาพที่กำลังฉายชัดอยู่ตรงหน้า ร่างกำยำสมสัดส่วน ทั้งความสูงและรูปร่าง กำลังตอกตรึงท่อนลำเข้าไปในกายของหญิงสาวคนหนึ่ง แพงขวัญรีบหลบไปยืนอยู่หลังประตูบานใหญ่ ที่เปิดอ้ากว้างจนมองทะลุทะลวงถึงด้านใน เธอแหงนขึ้นไปมองถึงได้รู้ว่า ประตูนี้มันอยู่ตรงข้ามกับหน้าต่างห้องของเธอ เสียงมันถึงเล็ดรอดไปถึงหูเธอได้ คนอยากรู้อยากเห็นค่อยๆ โผล่หน้าเข้าไปดูอีกครั้ง ครั้งนี้เธอจ้องมองแบบตาไม่กระพริบ ร่างขาวเนียนอรชรของผู้หญิงคนนั้นกำลังบิดส่ายไปมา ทั้งสั่นคลอนไปตามแรงที่ชายหนุ่มกระแทกใส่แบบไม่ปราณี "คุณอรรถขา ไม่ไหวแล้วค่ะ คุณอรรถ อ๊ะ! อ๊า!" หญิงสาวถึงกับเกร็งกระตุก พลางทิ้งตัวลงนอนอย่างอ่อนระทวย ในขณะที่ชายหนุ่มกระแทกกระทั้นเข้าใส่อย่างดุดัน ก่อนจะส่งเสียงคำรามออกมาในที่สุด " อื้ม! อาส์!" แพงขวัญถึงกับกำมือกับขอบประตูแน่น ภาพกิจกรรมสุดซาบซ่านนี้ เล่นเอาเธอเข่าอ่อน แทบทรุดลงไปกองกับพื้น จนนาทีที่ร่างกำยำถอดถอนลำกายออกจากตัวหญิงสาว แพงขวัญถึงกับแข้งขาสั่น ความใหญ่โตของมัน ทำให้สาวน้อยไร้ประสบการณ์ถึงกับผวา ยิ่งตอนที่สายตาคมกริบของเจ้าของเลาใหญ่ ทอดส่งมาที่เธอ แพงขวัญถึงกับตกใจทำอะไรไม่ถูก ความตกใจทำให้เธอรีบหลบไปอยู่หลังประตูบานใหญ่ ก่อนจะหอบหายใจผ่อนคลายความวาบหวิวภายใน เสียงของคนที่อยู่ในห้องเริ่มเงียบไป สักพักใหญ่แพงขวัญก็ได้ยินเสียงเลื่อนเก้าอี้ ตามมาด้วยเสียงจุ๊บจั๊บเหมือนคนกำลังกินอะไร "คงไม่ใช่เสียงกินข้าวแน่ หรือว่าจะใช่ กินข้าวตอนเที่ยงคืนเนี่ยนะ ใช่เวลาไหมเนี่ย" แพงขวัญบ่นพึมพำกับตัวเองหลังบานประตู ใจหนึ่งก็อยากรู้ อีกใจก็ไม่กล้า แต่สุดท้ายเธอก็พ่ายแพ้ต่อความอยากรู้อยากเห็น แพงขวัญชะโงกหน้าสอดสายตาเข้าไปข้างใน ก่อนจะสบสายตาเข้ากับแววตาคมอย่างจัง " ฮึก! อุ๊บ! " แพงขวัญที่อ่อนระทวย เมื่อโดนจ้องด้วยสายตาทรงเสน่ห์ ร่างน้อยทรุดฮวบลงไปนั่งกับพื้น มือเรียวรีบยกขึ้นมาอุดปากตัวเองไว้ทันที เมื่อเห็นร่างกำยำยกนิ้วชี้ขึ้นแตะริมฝีปาก เป็นสัญลักษณ์บอกให้เธอเงียบไว้ แพงขวัญได้แต่นั่งตัวสั่นอยู่หน้าประตู มองดูร่างเย้ายวนของชายหนุ่มตรงหน้า ที่กำลังนั่งถ่างขาและพิงหลังกับพนักเก้าอี้ ตรงกลางกายกลับมีหญิงสาวอีกคน กำลังก้มลงกลืนกินท่อนสวาทของเขาอย่างเอร็ดอร่อย ยามที่ปากบางครอบครองลำกายแกร่ง พลางดูดและรูดขึ้นตามความยาวใหญ่ ใบหน้าหล่อเหลาถึงกับแหงนหงายขึ้นฟ้า พลางหลับตาพริ้ม มือหนากดศีรษะของหญิงสาว เพื่อเร่งจังหวะให้ถึงใจตน แพงขวัญถึงกับลอบกลืนน้ำลายลงคอใบหน้าหล่อยังคงจ้องมองมาที่เธอ แววตาของเขาทรงพลังมาก เหมือนกำลังสั่งเธอว่า ห้ามลุกออกไปจากตรงนั้นเด็ดขาด เขาเริ่มกดหัวผู้หญิงคนนั้นเข้าหาตัว เร่งจังหวะให้เร็วและรัวขึ้น จนถึงนาทีที่ร่างกำยำเกร็งแกร่งไปทั้งตัว พลางส่งเสียงคำรามชวนขนลุกออกมา " ซี๊ด! อาาาาส์" หลังเสร็จกิจ มือหนาก็เอื้อมมาดึงกระชากต้นคอขาวเนียนให้ออกห่าง พลางถดถอยลำเลาแข็งใหญ่ออกจากอุ้งปากของเธอ จนสายธารขาวขุ่นเอ่อไหลตามออกมา มือหนาเชยคางมนให้เงยขึ้น ก่อนจะปาดนิ้วเรียวตรงขอบปากบาง เหมือนเป็นการสั่งให้เธอกลืนธารรักของเขาลงไป นาทีนี้แพงขวัญไม่อาจนั่งอยู่ต่อได้ เธอพยายามพยุงร่างกายให้ลุกขึ้น เพียงลุกได้แต่ไม่ทันก้าวขาเดิน ร่างกำยำก็เดินมาถึงตัวเธอ "คุ...คุณอรรถชัย หนะ...หนู"